بحران ویروس کرونا
ابراهیم آقامحمدی
چکیده
گسترش بیماری‌ها موضوعی است که به‌ندرت مورد توجّه مطالعات روابط بین‌الملل قرار گرفته‌است. اکنون همه‌گیری کرونا، به‌عنوان منبع عمدهٔ نگرانی دولتها، سیستم جهانی را در معرض شکنندگی قرار داده است. با این‌وجود، نظام بین‌الملل نشان داده است که از تصمیم‌گیری قاطع در مورد این بحران اکراه دارد. این بی‌میلی از یک سو از این واقعیت سرچشمه ...
بیشتر
گسترش بیماری‌ها موضوعی است که به‌ندرت مورد توجّه مطالعات روابط بین‌الملل قرار گرفته‌است. اکنون همه‌گیری کرونا، به‌عنوان منبع عمدهٔ نگرانی دولتها، سیستم جهانی را در معرض شکنندگی قرار داده است. با این‌وجود، نظام بین‌الملل نشان داده است که از تصمیم‌گیری قاطع در مورد این بحران اکراه دارد. این بی‌میلی از یک سو از این واقعیت سرچشمه می‌گیرد که شواهد علمی مربوط به ماهیت و حجم بسیاری از مسائل مربوط به آن همچنان مورد مناقشه است. از سوی دیگر، موضوع تعارض منافع امکان حصول اجماع جهانی را در این رابطه پیچیده‌تر کرده است. یکی از راهکارهای ایجاد و تقویت همکاری‌های بین‌المللی استفاده از پتانسیل نهادهای بین‌المللی مثل سازمان بهداشت جهانی است، که از زمان تأسیس اقدامات مؤثری را در توسعه و ارتقاء بهداشت و سلامت جهانی انجام داده است. سؤال قابل‌طرح این است که آیا عملکرد نظام بین‌المللی بهداشت تاکنون موفقیت‌آمیز بوده و چگونگی مواجههٔ آن با همه‌گیری کرونا قابل‌پذیرش است؟ نتیجه مقالهٔ حاضر نشان می‌دهد که با وجود توسعهٔ نظام بهداشت جهانی در سال‌های اخیر و موفقیت نسبی آن در مواجهه با بحران‌های بین‌المللی همچنان نیاز به ارتقاء نهادی و تقویت دیپلماسی بهداشت و سلامتی احساس می‌شود.
هادی دادمهر
چکیده
لزوم ایجاد ارتباط میان دو رشته روابط بین‌الملل و حقوق بین‌الملل سالهاست که در نظام آموزشی ایران مغفول مانده است و علیرغم تشابهات فراوان و همکاری‌های متعددی که دانشمندان این دو حوزه می‌توانند با یکدیگر داشته باشند، عمال تا قبل از روی کار آمدن دولت یازدهم حتی امکان حضور دانشجویان حقوق بین‌الملل در دوره‌های تحصیالت تکمیلی روابط ...
بیشتر
لزوم ایجاد ارتباط میان دو رشته روابط بین‌الملل و حقوق بین‌الملل سالهاست که در نظام آموزشی ایران مغفول مانده است و علیرغم تشابهات فراوان و همکاری‌های متعددی که دانشمندان این دو حوزه می‌توانند با یکدیگر داشته باشند، عمال تا قبل از روی کار آمدن دولت یازدهم حتی امکان حضور دانشجویان حقوق بین‌الملل در دوره‌های تحصیالت تکمیلی روابط بین‌الملل و بالعکس فراهم نبود. اما آیا اساسا در عصر کنونی امکان شناخت مناسب پدیده‌های بین‌المللی با اتخاذ رویکردهای تک‌رشته‌ای، متصلب و جزمی ممکن است؟ این مقاله در تلاش برای پاسخ دادن به سؤال فوق و به منظور به تصویر کشیدن یکی از وجوه پیچیده تعامل متقابل حقوق بین‌الملل و روابط بین‌الملل، به کنکاش در حوزه خطیر معاهدات امنیتی بین‌المللی پرداخته و ضمن معرفی مفهوم اعتبارسازی، به طور خاص تلاش می‌کند تا تفاوت زاویه دید و ظرفیت همکاری ممکن الحصول بین پژوهشگران حوزه حقوق بین الملل و روابط بین الملل را مورد بررسی قرار بدهد. این نوشتار ضمن اینکه نخستین اثر به زبان فارسی برای معرفی مفهوم اعتبارسازی به جامعه محققان علم سیاست و حقوق بین الملل محسوب می شود، در صدد است تا با استفاده از روش شناسی تطبیقی و گزینش یک نمونه مطالعاتی ملی، برای نخستین بار چرایی و نحوه سرریز اعتبار دولتها، از حوزه بین الملل به حوزه حقوق بین الملل را نیز اثبات کند.
