فعالیت‌های میان‌رشته‌ای، مطلوبیت عام یافته است و در حوزه‌های نهادی «دانش» و اجتماعات سازمانی «آموزش»، گسترش یافته است و به مثابه مشخصه نوین شیوه تولید دانش و سیاست‌گذاری عرضه آموزش، از ارزش و اعتبار سیاست‌گذاری برخوردار شده است. به اعتباری، به رغم واکنش‌ها و مقاومت‌های پراکنده، «فعالیت‌های میان‌رشته‌ای» امروز جالب توجه و مطلوب نهادهای تولید و اشاعه دانش و نیز فضاهای سازمانی و اجتماعی آموزش است. با وجود این، آنها، به ویژه در عمل، با موانع پیچیده، چالش‌های جدی و انتقاداتی مواجه هستند. این مقاله توصیفی ـ تحلیلی، با تمرکز و تأکید بر علوم انسانی میان‌رشته ای، عمده‌ترین موانع و چالش‌هایی را که در سه دهه اخیر، فعالیت‌های میان‌رشته‌ای را با مسئله اثربخشی و بهره‌وری مواجه کرده است، در قالب سه دسته اصلی موانع (چالش‌های) «سازمانی»، موانع «حرفه‌ای»، و موانع «فرهنگی» بررسی و تبیین می‌کند. در پایان، تلاش خواهد شد موانع و چالش‌های خاصی تبیین شود که برنامه‌ها و فعالیت‌های میان‌رشته‌ای در حوزه علوم انسانی با آنها روبروست.
خورسندی طاسکوه, علی. (1388). میان رشتگی و مسائل آن در آموزش عالی. فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی, 1(2), 85-101. doi: 10.7508/isih.2009.02.005
MLA
علی خورسندی طاسکوه. "میان رشتگی و مسائل آن در آموزش عالی". فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی, 1, 2, 1388, 85-101. doi: 10.7508/isih.2009.02.005
HARVARD
خورسندی طاسکوه, علی. (1388). 'میان رشتگی و مسائل آن در آموزش عالی', فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی, 1(2), pp. 85-101. doi: 10.7508/isih.2009.02.005
VANCOUVER
خورسندی طاسکوه, علی. میان رشتگی و مسائل آن در آموزش عالی. فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی, 1388; 1(2): 85-101. doi: 10.7508/isih.2009.02.005
)