%0 Journal Article %T گونه‌شناسی شعر فارسی از منظر ادب سیاسی %J فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی %I مؤسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم تحقیقات و فناوری %Z 2008-4641 %A نساج, حمید %A حاجی مزدارانی, مرتضی %D 2014 %\ 11/22/2014 %V 6 %N 4 %P 85-122 %! گونه‌شناسی شعر فارسی از منظر ادب سیاسی %K ادب سیاسی %K ادبیات سیاسی %K میان‌رشتگی %K فردوسی %K حافظ %K سعدی %K ناصرخسرو %K عنصری %K سیف فرغانی %K عبید زاکانی %K اندیشه‌های سیاسی در اسلام و ایران %R 10.7508/isih.2014.24.006 %X در میان دسته‌بندی‌های متعدد و متنوع ارائه شده برای اندیشه‌های سیاسی در اسلام و ایران معمولاً بر حوزه‌هایی همچون فقه سیاسی، فلسفه سیاسی، کلام سیاسی و سیاست‌نامه‌نویسی تأکید می‌شود، اما ایرانی‌ترین حوزه اندیشه‌ورزی در ایران اسلامی را بایستی در حوزه شعر جستجو کرد. زیرا که سپهر اندیشه ایرانی شعر است و اغلب فقها و فلاسفه و متکلمان و عرفای ایرانی، زمانی که خواسته‌اند نهان‌شده‌های دل خویش را آزادانه و بی‌تقید بیان کنند، به دامن شعر پناه برده‌اند. با وجود این متأسفانه ادب سیاسی به واسطه افراط در تخصص‌گرایی رشته‌ها و ضعف مطالعات میان‌رشته‌ای چنان‌چه باید و شاید در کانون توجه اندیشه‌ورزان سیاسی و تأملات آکادمیک قرار نگرفته است. این نوشتار ضمن دعوت از اندیشه‌ورزان به توجه نظام‌مند به این حوزه میان‌رشته‌ای، در صدد گونه‌شناسی اشعار از لحاظ کارکرد سیاسی‌شان برآمده است و حوزه ادب سیاسی (اعم از نظم، و نثر مسجع و موزون) را به ادب حماسی و میهنی، ادب انتقادی، ادب اصلاحی، ادب تمجیدی و درباری، ادب مقاومت، و طنز سیاسی ـ اجتماعی تقسیم کرده است و فردوسی، حافظ، ناصرخسرو، سعدی، عنصری بلخی، سیف فرغانی، و عبید زاکانی را به عنوان نماینده‌های این گونه‌های ادبی مورد بررسی قرار داده است. %U http://www.isih.ir/article_176_021db2e5579d42ee6cb049c1dd7ec88c.pdf