ORIGINAL_ARTICLE
گونهشناسی مفهومی عدالت در نظریههای برنامهریزی شهری در چهارچوب رویکردی میانرشتهای
عدالت یکی از اصلیترین اهداف برنامهریزی شهری محسوب میشود؛ ازاینرو مفهوم کلی عدالت نزد متخصصان و اندیشمندان در طول دورههای مختلف از پذیرش و محبوبیت چشمگیری برخوردار بوده و حاصل آن نیز مجموعهای بزرگ از نظریههای مختلف و متنوع بر مبنای مفهوم عدالت در عرصه شهر است؛ اما بهدلیل ماهیت میانرشتهای عدالت، برداشتها از این مفهوم، تبیین و شیوه پیادهســازی آن در برنامهریزی شهری، نهتنها یکسان نبوده، بلکه حتی گاهی متناقض نیز بوده است؛ بنابراین مقاله حاضر بهدنبال گونهشناسی نظریههای عدالت در بستر مطالعات شهری و سنخشناسی مفهومی و معرفتشناسانه این نظریهها با هدف تبیین مفهومی خط سیر نظریههای برنامهریزی شهری (نظریههای درونزا) است. این مهم با مرور نظاممند آرای عدالتمحور در شهر و با بهرهگیری از چارچوب «فرانظری آلمندینگر» در عرصه عدالتپژوهی و در قالب پنج محور موضوعی محقق شده که میتواند علاوهبر مشخص کردن چارچوبی برای حرکت، زمینه نظریهپردازی در این عرصه را نیز فراهم کند. در این راستا از روششناسی کیفی بهعنوان راهبرد پژوهش و از تکنیکهای متنپایهای چون مرور نظاممند، مطالعه ثانویه و گونهشناسی، بهمنظور جمعآوری و تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شده است. بهرهگیری از گونهشناسی در راستای سنخشناسی و طبقهبندی مفهومی عدالت، و درنهایت کمک به درک و شناخت بهتر این مفهوم میانرشتهای است. به این منظور پس از نقد و بررسی گونهشناسیهای موجود برنامهریزی شهری، سنخشناسی نظریههای عدالت بر مبنای گونه انتخابشده تبیین شدهاند. نتیجه این مقاله ارائه یک «الگوواره مفهومی» برای فهم بهتر و جامعتر پیچیدگیهای اصل عدالت در برنامهریزی شهری است؛ چارچوبی که میتواند راهنمای پژوهشهای گوناگون عدالتپژوهی در حوزه برنامهریزی شهری باشد.
http://www.isih.ir/article_248_0328c52bd75559aec97e648627f61074.pdf
2017-03-21
1
27
10.22631/isih.2017.248
عدالت
برنامهریزی شهری
نظریههای درونزا
فرانظریه
گونهشناسی
هاشم
داداش پور
h-dadashpoor@modares.ac.ir
1
دانشیار برنامهریزی شهری و منطقهای، گروه شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
نینا
الوندی پور
nina.alvandipour@modares.ac.ir
2
دانشجوی دکتری شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
AUTHOR
اجلالی پرویز؛ رفیعیان، مجتبی؛ و عسگری، علی (1391). نظریه برنامهریزی: دیدگاههای سنتی و جدید. تهران: نشر آگه.
1
استراس، آنسلم؛ و کوربین، جولیت (1385). اصول روش تحقیق کیفی (مترجم: بیوک محمدی). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
2
اصغری، فیروزه (1394). ملاحظات روششناختی در مطالعات حوزه جنسیت. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 7(4)، 127-105. doi: 10.7508/isih.2015.28.004
3
افروغ، عماد (1376). فضا و نابرابری اجتماعی: مطالعه جداییگزینی فضایی و تمرکز فقر در محلههای مسکونی تهران. تهران: گروه علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس.
4
ایمان، محمدتقی (1388). مبانی پارادایمی روشهای تحقیق کمی و کیفی در علوم انسانی. تهران: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
5
بازرگان هرندی، عباس (1394). مقدمهای بر روشهای تحقیق کیفی و آمیخته: رویکردهای متداول در علوم رفتاری. تهران: دیدار.
6
پورعزت، علیاصغر (1382). طراحی سیستم خطیمشیگذار دولتی برای تحقق عدالت اجتماعی بر مبنای حکومت حقمدار علوی. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
7
پوراحمد، احمد؛ و حاتمینژاد، حسین (1385). آسیبشناسی طرحهای توسعه شهری در کشور. پژوهشهای جغرافیایی، 58، 180-167.
8
تایلور، نایجل (1393). نظریههای برنامهریزی شهری (مترجم: محمد شورجه). تهران: انتشارات مدیران امروز.
9
ترابزاده جهرمی، محمدصادق؛ و سجادیه، علیرضا (1390). گونهشناسی نظریههای عدالت مبتنیبر ابعاد فلسفی؛ روشی در تبیین ماهیت مفهومی عدالت. دوفصلنامه علمیـتخصصی مطالعات اقتصاد اسلامی، 3(6)، 95-59.
10
حاتمینژاد، حسین (1390). اصول عدالت اجتماعی و بازخوانی فضایی ایران. در دومین نشست اندیشههای راهبردی عدالت، تهران: دبیرخانه حوزوی مرکز الگوی اسلامی ـ ایرانی پیشرفت.
11
داداشپور، هاشم و الوندیپور، نینا (۱۳۹۵). عدالت فضایی در مقیاس شهری در ایران. هنرهای زیبا، ۲۱(۳)، ۶۷-۸۰.
12
داداشپور، هاشم؛ علیزاده، بهرام؛ و رستمی، فرامرز (1394ب). جایگاه عدالت فضایی در نظام برنامهریزی شهری ایران. راهبرد توسعه، 43، 205-181.
13
داداشپور، هاشم؛ علیزاده، بهرام؛ و رستمی، فرامرز (1394الف). گفتمان عدالت فضایی در شهر. تهران: آذرخش.
14
داناییفرد، حسن (1392). نظریهپردازی: مبانی و روششناسیها. تهران: سمت.
15
رایف، دانیل؛ لیسی، استفن؛ و فیکو، فردریک (1391). تحلیل پیامهای رسانهای (مترجم: مهدخت بروجردی علوی). تهران: سروش.
16
رهبری، لادن؛ و شارعپور، محمود (1393). جنسیت و حق به شهر: آزمون نظریه لوفور در تهران. مجله جامعهشناسی ایران، 14(1)، 141-116.
17
ریاضی، ابوالحسن (1392). شهر؛ پدیدهای میانرشتهای. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 6(1)، 115-101.doi: 10.7508/isih.2014.21.005
18
ریتزر، جورج (1374). نظریههای جامعهشناسی (مترجم: احمدرضا غرویزاد). تهران: ماجد.
19
سعیدی رضوانی، هادی (1393). گذری بر شهر عادلانه در نظریههای شهرسازی و آموزههای اسلامی. شهر پایدار، 1(1)، 163-135.
20
سعیدی رضوانی، هادی (1391). تبیین مفهوم و شاخصسازی شهر عدالتمحور؛ نمونه ارزیابی شهر تهران. تهران: دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران.
21
سعیدی رضوانی، هادی؛ و نوریان، فرشاد (1388). بازخوانی عدالت در اجرای طرحهای شهری کشور؛ نمونه میدان شهدا در مشهد. پژوهشهای جغرافیای انسانی، 42(68)، 102-85.
22
سید رضی (1378). نهجالبلاغه امام علی علیهالسلام: خطبهها، نامهها و سخنان حکمت (مترجم: حسین انصاریان). تهران: پیام آزادی.
23
شکوهی بیدهندی، محمدصالح (1393). ارزیابی عدالت فضایی در برنامههای توسعه شهری. تهران: دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران.
24
طبیبیان، منوچهر؛ شکوهی بیدهندی، محمدصالح؛ و ارباب، پارسا (1389). ارزیابی عدالت اجتماعی در طرح منظر شهری محله خوببخت، منطقه 15 شهرداری تهران. معماری و شهرسازی آرمانشهر، 5(3)، 122-111.
25
عبدی دانشپور، زهره (1387). درآمدی بر نظریههای برنامهریزی: با تأکید ویژه بر برنامهریزی شهری. تهران: انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
26
فریدمن، جان (1387). برنامهریزی در حوزه عمومی: از شناخت تا عمل (مترجم: عارف اقوامیمقدم). تهران: مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی شهرسازی و معماری ایران.
27
قاضی طباطبایی، محمود؛ و ودادهیر، ابوعلی (1389). فراتحلیل در پژوهشهای اجتماعی و رفتاری. تهران: انتشارات جامعهشناسان.
28
کریپندورف، کلوس (1391). مبانی و روششناسی تحلیل محتوا (مترجم: هوشنگ نایبی). تهران: نشر نی.
29
لشکری، علیرضا (1388). حق، عدالت و جامعه. جستارهای اقتصادی، 6(12)، 57-31.
30
لینچ، کوین (1381). تئوری شکل شهر (مترجم: حسین بحرینی). تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
31
مارش، دیوید؛ و استوکر، جری (1390). روش و نظریه در علوم سیاسی (چاپ ششم؛ مترجم: امیرمحمد حاجییوسفی). تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
32
محمدپور، احمد (1392). روش تحقیق کیفی؛ ضد روش 1. تهران: جامعهشناسان.
33
حافظنیا، محمد (1387). مقدمهای بر روش تحقیق در علوم انسانی. تهران: سمت.
34
مرصوصی، نفیسه (1383). تحلیل فضایی عدالت اجتماعی در شهر تهران. تهران: دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس.
35
مرصوصی، نفیسه (1386). تحلیلی جغرافیایی از تئوریهای عدالت اجتماعی. نشریه علوم جغرافیایی، 7، 124-107.
36
موسیخانی، محمد؛ مانیان، امیر؛ اخگر، بابک؛ جوادی آملی، مرتضی؛ و نعمتی شمسآبادی، حسنعلی (1392). مدیریت دانش: طرح مسئله مدیریت دانش در تمدن دینی. اسلام و مدیریت، 2(3)، 42-7.
37
میرویسی نیک، صادق (1394). توسعه انسانی و عدالت جنسیتی در رویکرد قابلیتی آمارتیا سن. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 7(4)، 72-47. doi: 10.7508/isih.2015.28.003
38
نوریان، فرشاد؛ و سعیدی رضوانی، هادی (1391). گونهشناسی آرای بنیادین معطوف به عدالت در شهر. ساخت شهر، 10(20)، 24-13.
39
هاروی، دیوید (1376). عدالت اجتماعی و شهر (مترجم: فرخ حسامیان، محمدرضا حائری، و بهروز منادیزاده). تهران: شرکت پردازش و برنامهریزی شهری.
40
هومن، حیدرعلی (1391). راهنمای عملی فراتحلیل در پژوهش علمی. تهران: انتشارات سمت.
41
واعظی، احمد (1393). نقد و بررسی نظریههای عدالت. قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
42
وفاییان، امیر؛ و منصوریان، یزدان (1393). چگونه یک تحقیق مروری انجام دهم؟. فناوری اطلاعات و ارتباطات: مفاهیم و کاربردها، 17(197)، 90-85.
43
Allmendinger, P. (2002a). Planning theory. Hounds Mills: Palgrave.
44
Allmendinger, P. (2002b). Towards a post-positivist typology. Planning Theory, 1(1), 77-99. doi: 10.1177/147309520200100105
45
Bailey, K. (1994). Typologies and taxonomies: An introduction to classification techniques. London: Sage Publication.
46
Campbell, H., & Marshall, R. (2002). Utilitarianism’s bad breath? A re-evaluation of the public interest justification for planning. Planning Theory, 1(2), 163-187. doi: 10.1177/147309520200100205
47
Craig, R., & Muller, H. (2007). Theorizing communication: Readings across traditions. Sage Publications.
48
Fainstein, S. (2001). The city builders. Lawrence, KS: University Press of Kansas.
49
Fainstein, S. (2010). The just city. Ithaca, NY: Cornell University Press.
50
Fainstein, S. (2014). The just city. International Journal of Urban Sciences, 18, 1-18. doi: 10.1080/12265934.2013.834643
51
Gillette, H. (1995). Between justice & beauty: Race, planning, and the failure of urban policy in Washington. D.C. Pennsylvania: University of Pennsylvania Press.
52
Harvey, D., & Potter, C. (2009). The right to the just city. In J. C. P. Marcuse, Searching for the just city (pp. 40-51), New York, NY: Routledge.
53
Marcuse, P. (2009). Postscript: Beyond the Just City to the Right to the City. In p. Marcuse, J. Connolly, J. Novy, I. Olivo, C. Potter, & J. Steil, In Searching for the the Just City, New York: Routledge.
54
Ritzer, G., Zhao, S., & Murphy, J. (2006). Metatheory in sociology the basic parameters and the potential contributions of postmodernism. In J. H. Turne, Handbooks of Sociology and Social Research, Springer.
55
Sorensen, A. (1982). Planning comes of age: A liberal perspective. The Planner, 68(6), 184-188.
56
Yiftachel, O. (1989). Towards a new typology of urban planning theories. Environment and Planning B: Planning and Design, 16, 23-39. doi: 10.1068/b160023
57
چگونه به این مقاله استناد کنیم:
58
داداشپور، هاشم؛ الوندیپور، نینا (1396). گونهشناسی مفهومی عدالت در نظریههای برنامهریزی شهری در چهارچوب رویکردی میانرشتهای، فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 9(2)، 27-1. doi: 10.22035/isih.2017.248
59
HOW TO CITE THIS ARTICLE
60
Dadashpoor, H., & Alvandipour, N. (2017). Conceptual Typology of Justice in Urban Planning Theories based on an Interdisciplinary Perspective. Journal of Interdisciplinary Studies in the Humanities, 9(2), 1-27. doi: 10.22035/isih.2017.248
61
ORIGINAL_ARTICLE
نظری بر سازماندهی حکمرانی محلی در ایران؛ چالشها و راهکارهای حقوقی ـ اداری
یکی از چالشهای پیش روی کشورهایی که دارای اقوام مختلف هستند، گرایش قومیتها به اداره امور داخلی، توسط خودشان است. درصورتیکه قدرت مرکزی نتواند در شرایط ثبات، این تمایل را بهدرستی هدایت و «وفاق ملی» را تقویت کند، در شرایط بیثباتی، زمینۀ واگرایی کشور فراهم خواهد شد. در پیشینه تاریخی کشور ما (از ساتراپهای شبهفدرال عصر هخامنشی تا تراکمزدایی در دوران کنونی) روشهایی از سازماندهی و اداره امور عمومی محلی وجود داشته است که کشف و دستهبندی آنها میتواند مجموعهای مفید برای تقویت مبانی نظری و عملی اداره امور محلی آینده ایران باشد. مقاله حاضر (پژوهشی میانرشتهای با کاربرد مدیریت دولتی و حقوق اداری)، از لحاظ هدف، پژوهشی بنیادی و نظری است و در زمینۀ کشف حقایق تاریخی، برای نخستینبار، بر این نظر تأکید میکند که (از حکمرانی سلسله صفوی تا حکومت پهلوی اول) سازماندهی سرزمینهای داخلی قلمرو ایران، همزمان، با سه روش «متمرکز»، «غیرمتراکم محدود» و «غیرمتراکم فدرالگونه» انجام میشده است؛ در این راستا جمعآوری دادههای مربوط به موضوع بر مبنای «مطالعۀ اسنادی» است. بهعبارت دیگر، روش تحقیق در این نوشتار، روش بررسی و تحقیق تاریخی با رویکرد توصیفیـ تحلیلی است؛ بر این اساس، نخست با استفاده از منابع حوادث و رویدادها، وقایع توصیف، و سپس تحلیل، و درنهایت پیشنهادهای جدیدی عرضه میشود که ما را با دستاوردهای نوینی در این عرصه آشنا خواهد کرد.
http://www.isih.ir/article_249_a1664cd3b72a9ff9be72b27673ea34e4.pdf
2017-03-21
29
55
10.22631/isih.2017.249
تراکمزدایی
تمرکززدایی
تراکمزدایی فدرالگونه
همبستگی
قیمومت
استقلال
خودمختاری
عبدالحمید
شمس
abh.shams@yahoo.com
1
دانشیار حقوق اقتصادی و اجتماعی، مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامهریزی کشور، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
امیر احمدیان، بهرام (1375). گرجستان. تهران: مؤسسه چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه.
1
آدمیت، فریدون (1376). تاریخ فکر، از سومر تا یونان و روم. تهران: انتشارات روشنگران.
2
بدلیسی، شرفخان (1364). شرفنامه: تاریخ مفصل کردستان (چاپ دوم؛ تصحیح محمدعلی عباسی). تهران: نشر حدیث.
3
ترکمان، اسکندربیک (1334). تاریخ عالمآرای عباسی (به کوشش ایرج افشار). تهران: امیرکبیر.
4
دادبه، علیاصغر (2007). در اقلیم فلسفه (گفتوگو). مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از: http://www.cgie.org.ir/fa/news/2400
5
راد، ناصر (1374). تاریخ سرزمین ایلام از روزگار باستان تا انقراض حکومتوالیان لرستان و ایلام. تهران: ارغنون.
6
رضایی، محسن (1391). فدرالیزم اقتصادی. تهران: نشر کمیل.
7
روملو، حسن بیک (1349). احسنالتواریخ (جلد اول؛ به اهتمام عبدالحسین نوایی). تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
8
زرینی، حسین (1391). سابقه تاریخی ایران و گرجستان. تهران: مؤسسه مطالعات ایران اوراسیا.
9
شکری، یدالله (1360). عالمآرای شاه اسماعیل. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
10
شمس، عبدالحمید (1391). حاکمیت محلی: از تراکمزدایی تا فدرالیسم. تهران: انتشارات مرکز آموزش مدیریت دولتی.
11
علیمرادی، ظهیر (1395). طراحی مدل حکومت خودگردان محلی در جمهوری اسلامی ایران، در چارچوب حاکمیت شایسته (رساله دکتری). تهران: مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامهریزی.
12
قزوینی، محمدطاهر (1329). عباسنامه (به کوشش ابراهیم دهگان). تهران: کتابفروشی داودی اراک.
13
القزوینی، میریحیی عبدالطیف (1385). لبالتواریخ (تصحیح میرهاشم محدث). تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
14
کسروی تبریزی، محمد (1312). تاریخ پانصدساله خوزستان. تهران: مطبعه.
15
مرادی، مراد (1385). تاریخ سیاسی و اجتماعی پشتکوه در دوران والیان فیلی. فصلنامه مطالعات ملی، 7(1)، 96-71.
16
مستوفی، عبدالله (1386). زندگانی من (چاپ اول). تهران: انتشارات هرمس.
17
منشی، اسکندر بیک (1336). تاریخ عالمآرای عباسی (ویراستار: ایرج افشار). تهران: چاپ سنگی.
18
مولیانی، سعید (1379). جایگاه گرجیها در تاریخ و فرهنگ و تمدن ایران. اصفهان: انتشارات یکتا.
19
هربرن، مشایل کلاوس (1357). نظام ایالات در دوره صفویه (مترجم: کیکاوس جهانداری). تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
20
Astrauskas, A., & Gecikova, I. (2014). Similarities and differences in local self-government in lithuania and slovakia. American International Journal of Social Science, 3(5), 153-182.
21
Chardin, J. (1811). Voyage de chevalier chardin en perse. ed Par l. langles. 10 Bde paris. Vem. Vol.
22
Chardin, S.J., De La Croix, F. P., & Langlès, L. (1811). Voyage de chevalier chardin en perse. ed Par l. langles. 10 Bde paris.
23
DGCL. (2013). Controle de legalite. Collectivites - Locales. Gouv. Fr.
24
Jean-Louis Autin et Catherine Ribot (2009). Droit administrative general. Ed Litec.6e ed.
25
Kobasa, M. (2012). Local self-government in Belarus: How to shift myth to reality. School of Young Manager in Public Administration, Policy Paper.
26
Luchaire, F., & Luchaire, Y. (1983). Le droit de la décentralisation (2nd ed.). Paris: P.U.F.
27
Martinet, A.C. (1983). Staratégie. Paris: Vuibert.
28
Mintzberg, H. (1983). Structure in Fives: Designing effective organization. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall.
29
Parkinson, C. N. (1960). The evolution of political thought (H. P. Lee, Ed.). University of London Press.
30
Rivero, J. (1985). Droit administraif. Paris: ed Daloz.
31
Sanson, N. (1695). Voyage ou relation de l'etat present du royaume de perse. Paris, Bibliotheque Nationale.
32
Tronauoy, Ph. (2011). Les collectivités territoriales: Trente ans de decentralization. Ed La Documentation française.
33
Vlaj, S. (2012). The system of local self-government in Slovenia with a special emphasis on the status of the capital city Ljubljana. Croatian and Comparative Public Administration, 12(3), 675-694.
34
چگونه به این مقاله استناد کنیم:
35
شمس، عبدالحمید (1396). نظری بر سازماندهی حکمرانی محلی در ایران؛ چالشها و راهکارهای حقوقی ـ اداری، فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 9(2)، 55-29. doi: 10.22035/isih.2017.249
36
HOW TO CITE THIS ARTICLE
37
Shams, A. (2017). A theory on local governance of organizations in Iran. Journal of Interdisciplinary Studies in the Humanities, 9(2), 29-55. doi: 10.22035/isih.2017.249
38
ORIGINAL_ARTICLE
خوانش معماری از دیدگاه اندیشههای سیاسی
تحولاتی که معماری غرب در زمینه انواع بنا، نماهای بیرونی و درونی، تزئینات و پرداخت، فضاهای عمومی و خصوصی، مصالح، و... از دوران باستان تا پایان قرن بیستم به خود دیده است، بیانگر نقش بیبدیل سیاست و اندیشههای سیاسی در این تغییرات و پویاییها است. بر این مبنا میتوان تأثیرهای سیاست را در سطوح گوناگون، ازجمله در استفاده ابزاری صاحبان قدرت سیاسی، اقتصادی، و مذهبی از معماری بهمنظور بیان و نمایش قدرت خود از طریق ساختن بناهای شاخصی همچون قصر، معبد، طاق نصرت، و کلیسا مشاهده کرد. همچنین ظهور شکلهای جدید فضای عمومی، پیدایش ساختمانهایی برای عرضههای همگانی مانند نمایشگاه و موزه و تفکیک فضاهای عمومی و خصوصی، ارمغان عصر روشنگری و انسانگرایی، آزادیخواهی و البته سرمایهداری بودهاند. بهسبب مداخله مستقیم دولت در عرصه ساختوساز درنتیجة خسارتهای ناشی از جنگهای جهانی نیمه اول قرن بیستم، بر کارکرد بناها بهعنوان ظرف مکانی و محل وقوع زندگی مدرن، تأکید بیشتری شده است و سبک معماری یکسانی در راستای تحقق یک هویت فراگیر بینالمللی تجویز شد. درنهایت با فروپاشی فراروایت مدرنیسم و ظهور پستمدرنیسم، تکثرگرایی، مرکزیتزدایی، بینهایتی معنا، نفی سلسلهمراتب و انعطافپذیری در معماری اواخر قرن بیستم، قابلمشاهده و بررسی است. بر این اساس، این مقاله سعی دارد در چارچوب مطالعات میانرشتهای، رابطه بین سیاست و معماری را بررسی کند.
http://www.isih.ir/article_251_c564263fd7c5e0be0a42b5b7f38e0c4e.pdf
2017-03-21
57
84
10.22631/isih.2017.251
سیاست
معماری
مطالعات میانرشتهای
مدرنیسم
پسامدرنیسم
حمید
نساج
h.nassaj@ase.ui.ac.ir
1
استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
AUTHOR
محبوبه
سلطانی
soltani.mahbubeh@yahoo.com
2
دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
LEAD_AUTHOR
اتو، وین (1384). معماری و اندیشه نقادانه (مترجم: امینه انجم شعاع). تهران: انتشارات فرهنگستان هنر.
1
بانی مسعود، امیر (1389)، معماری غرب؛ ریشهها و مفاهیم. تهران: نشر هنر معماری قرن.
2
بنهولو، لئوناردو (1384). تاریخ معماری مدرن (جلد 4-1؛ مترجم: محمدعلی سادات افسری). تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
3
دریفوس، هربرت؛ و رابینو، پل (1382). میشل فوکو؛ فراسوی ساختگرایی و هرمنوتیک (مترجم: حسین بشیریه). تهران: نشر نی.
4
دیباج، موسی؛ و سلطانزاده، حسین (1392). فلسفه و معماری. تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
5
رژکوله، نیکول (1388). آموزش دانشگاهی و مطالعات میانرشتهای: چارچوبی برای تحلیل، اقدام و ارزیابی (مترجم: محمدرضا دهشیری). تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
6
سیدصدر، سید ابوالقاسم (1381). دایرهالمعارف معماری و شهرسازی. تهران: انتشارات آزاده.
7
شپرد، پاول (1385). معماری چیست؟؛ گفتاری در باب طراحی منظر، ساختمانسازی و ماشینها (مترجم: فرشید حسینی). تهران: انتشارات فناوران.
8
عالم، عبدالرحمن (1392). تاریخ فلسفه سیاسی غرب؛ عصر جدید و سده نوزدهم. تهران: اداره نشر وزارت امور خارجه.
9
عنایت، حمید (1386). بنیاد فلسفه سیاسی در غرب. تهران: زمستان.
10
غفوری، آزیتا (1385). معمارینامه آزاد (فرهنگ معماری). تهران: انتشارات شهیدی.
11
فاستر، مایکل ب (1361). خداوندان اندیشه سیاسی (جلد دوم؛ مترجم: جواد شیخالاسلامی). تهران: امیرکبیر.
12
فکوهی، ناصر (1383). انسانشناسی شهری. تهران: نشر نی.
13
قبادیان، وحید (1382). مبانی و مفاهیم در معماری معاصر غرب. تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
14
کول، امیلی (1388). آشنایی با معماری جهان (مترجم: کوروش محمودی ده دهبیگلو، رضا بصیریمژدهی، و روزبه احمدینژاد). تهران: انتشارات یزدا.
15
مدنیپور، علی (1387). فضاهای عمومی و خصوصی شهر (مترجم: فرشاد نوریان). تهران: شرکت پردازش و برنامهریزی شهری.
16
میلر، پیتر (1384). سوژه، استیلا و قدرت (مترجم: نیکو سرخوش، و افشین جهاندیده). تهران: نشر نی.
17
نش، کیت (1387). جامعهشناسی سیاسی معاصر (مترجم: محمدتقی دلفروز). تهران: انتشارات کویر.
18
نوربرگ شولتس، کریستیان (1391). معنا در معماری غرب (مترجم: مهرداد قیومی بیدهندی). تهران: مؤسسه تألیف، ترجمه و نشر آثار هنری «متن».
19
نوربرگ شولتس، کریستیان (1388). روح مکان؛ به سوی پدیدارشناسی معماری (مترجم: محمدرضا شیرازی). تهران: رخداد نو.
20
وتکین، دیوید (1390). تاریخ معماری غرب (مترجم: محمدتقی فرامرزی). تهران: کاوشپرداز.
21
های، کالین (1385). درآمدی انتقادی بر تحلیل سیاسی (مترجم: احمد گلمحمدی). تهران: نشر نی.
22
هیوود، اندرو (1389). سیاست (مترجم: عبدالرحمن عالم). تهران: نشر نی.
23
برزگر، ابراهیم؛ و سرپرستسادات، سید ابراهیم (1389). علوم سیاسی؛ پروژهای میانرشتهای. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 3(1)، 46-21. doi: 10.7508/isih.2011.09.002
24
پاکتچی، احمد (1387). الزامات زبانشناختی مطالعات میانرشتهای. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 1(1)، 135-111. doi: 10.7508/isih.2009.01.007
25
توفیقی، جعفر؛ و جاودانی، حمید (1387). میانرشتهایها: مفاهیم، رویکردها، دیرینهشناسی و گونهشناسی. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 1(1)، 17-1. doi: 10.7508/isih.2009.01.001
26
داورپناه، محمدرضا (1384). روابط میانرشتهای در علوم انسانی: تحلیلی استنادی. مطالعات تربیتی و روانشناسی، 18، 36-19.
27
دباغ، امیرمسعود؛ و مختاباد امرئی، سیدمصطفی (1392). تأویل معماری پسامدرن از منظر نشانهشناسی. مجله هویت شهر، 5(9)، 72-59
28
سلیمی، حسین (1392). ماهیت میانرشتهای دانش سیاست. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 6(1)، 134-117. doi: 10.7508/isih.2014.21.006
29
علویپور، محسن؛ و نعمتپور، علی (1388). مطالعات میانرشتهای بحران جامعه مدرن. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی. 1(3)، 167-141. doi: 10.7508/isih.2009.03.007
30
فرامرز قراملکی، احد؛ و سیاری، سعیده (1389). مطالعات میانرشتهای: مبانی و رهیافتها. مجله فلسفه و کلام اسلامی، 43(2)، 82-59.
31
منوچهری، عباس؛ و رنجبر، ایرج (1389). نسبت فلسفه سیاسی و قدرت در اندیشه لئواشتراوس و میشل فوکو. فصلنامه سیاست، 40(2)، 318-307.
32
آیزنمن، پیتر (27/2/1393). تعارض کنش متفکر معماری و برنامههای سیاسی. برگرفته از: http://www.etoood.com/NewsShow.aspx?nw=4174
33
دباغ، امیرمسعود (6 مهر 1394). خوانش معماری از منظر نشانهشناسی. برگرفته از: http://www.ettelaathekmatvamarefat.com
34
فکوهی، ناصر (17/9/1394). درباره انسانشناسی هنر: گفتگو با ناصر فکوهی. برگرفته از : http://www.cgie.org.ir/fa/news/83808
35
Ardent. H (1958). The human condition. Chicago: University of Chicago Press.
36
Aries, Ph. (1973). Centuries of childhood. Penguin Books, Middlesex.
37
Castells, M. (2000). The rise of the network society (2nded.). Oxford: Blackwell.
38
Heidegger, M. (1971). Building thinking dwelling (A. Hofstadter, Trans.). New York: Harper Colophon Books.
39
Heywood, A. (2000). Key concepts in politics. London: MacMillan Press LTD.
40
Lawrence, A.W., & Tomlinson, R. (1996). Greek architecture (5th ed.). Yale University Press/Pelican History of Art, Harmondsworth, Middlesex.
41
Leftwich, A. (2004). Thinking politically: On the politics of politics. in: A. Leftwich, (2004). What Is Politics?; The Activity and Its Study, UK, Cambridge: Polity Press.
42
Leftwich, A. (2004). The politcal approach to human behaviour: People, resources and power. In A. Leftwich, (2004). What Is Politics?; The Activity and its study. UK, Cambridge: Polity Press.
43
Rybczynski, W. (1986). Home: A short history of an idea. New York: Viking.
44
Unwin, S. (1997). Analysing architecture. London: Routledge.
45
چگونه به این مقاله استناد کنیم:
46
نساج، حمید؛ و سلطانی، محبوبه (1396). خوانش معماری از دیدگاه اندیشههای سیاسی، فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 9(2)، 84-57. doi: 10.22035/isih.2017.251
47
HOW TO CITE THIS ARTICLE
48
Nassaj, H., & Soltani, M. (2017). Architecture reading from the political thoughts’ perspective. Journal of Interdisciplinary Studies in the Humanities, 9(2), 57-84. doi: 10.22035/isih.2017.251
49
ORIGINAL_ARTICLE
معماری مسکونی امروز شهر تهران و پروبلماتیک فرهنگ از منظری جامعهشناختی
آشفتگی کالبدی در معماری امروز شهر تهران، مسئلهای است که حتی بیننده غیرمتخصص نیز از آن آگاه است. برخی از پرسشهای بنیادین که در این مورد مطرح میشوند عبارتند از اینکه: متولی تبیین این امر، کدامیک از رشتههای دانشگاهی است؟ آیا معماری و شهرسازی باید این وظیفه را برعهده بگیرد یا جامعهشناسی و مطالعات فرهنگی؟ آیا اقتصاد سیاسی شهر تهران باید مبنای تبیین این درهمریختگی باشد یا آسیبشناسی نحوه مدیریت شهر؟ بهنظر میرسد فهم این پروبلماتیک، از توان هریک از این رشتهها بهتنهایی، بیرون است و تنها نگاه به پدیده موردنظر از منظری بینارشتهای میتواند پرتوی بر ماهیت آن بیفکند؛ ازاینرو ما در این مقاله، تلاش خواهیم کرد آشفتگی کالبدی در معماری امروز تهران را از منظر جامعهشناختی و حوزه مطالعات فرهنگی، مورد بررسی قرار دهیم. از نظر نویسندگان، این رهیافت در مقایسه با مطالعات مستقل (غیرمیانرشتهای) به فهم عمیقتری از ماهیت این پروبلماتیک منجر خواهد شد؛ بنابراین، در این مقاله خواهیم کوشید نسبت میان شکل مسکن و معماری با عناصر فرهنگی و جامعهشناختی را مورد تحلیل قرار دهیم. بهعبارت دیگر، برآنیم تا نشان دهیم که تغییرات آشوبناک در عرصه معماری شهر تهران، بیشتر از آنکه ناشی از ذائقهای زیباشناختی و یا ضرورتی مبتنیبر اقتضاهای مهندسی معماری باشد، متغیری وابسته به عناصر فرهنگی و جامعهشناسی است.
http://www.isih.ir/article_234_6420f437f9570754c36be7850e3965f7.pdf
2017-03-21
85
106
10.22631/isih.2017.234
جامعه ایران
مصرف فرهنگی
سبک زندگی فرهنگی
معماری مسکونی شهر تهران
شیما
شصتی
shima.shasti@yahoo.com
1
دانشجوی دکترای معماری، دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
محمدمنصور
فلامکی
moh.falamaki@iauctb.ac.ir
2
استاد معماری، دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران.
AUTHOR
مهرداد
جواهریپور
meh.javaheripour@iauctb.ac.ir
3
استادیار جامعهشناسی، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران.
AUTHOR
اباذری، یوسف؛ چاوشیان، حسن (1381). از «طبقه اجتماعی» تا «سبک زندگی»: رویکردهای نوین در تحلیل جامعهشناختی هویت اجتماعی. نامه علوم اجتماعی، 20 (0)، 27-3.
1
بابائی، محبوبه (1384). بررسی رابطه پایگاه اقتصادی ـ اجتماعی و سبک زندگی: اقشار مرفه نوظهور و غیرنوظهور در شهر تهران (پایاننامه دوره دکترا). گروه جامعهشناسی، رشته جامعهشناسی واحد علوم و تحقیقات، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی.
2
پیران، پرویز (1379). شهروندی و فرم شهری. دفتر پژوهشهای فرهنگی، فصلنامه معماری و فرهنگ، 2(5)، 42-37.
3
پیران، پرویز (1387الف). ایرانشهر ایرانی. برگرفته شده در تاریخ 01/19/2009 از http://nasour.net/1387.02.12/166.html
4
پیران، پرویز (1387ب). مفهوم پیچیده طبقه اجتماعی در جامعه پیچیده ایران. برگرفته شده در تاریخ 08/04/2010 از: www.nasour.net
5
پیران، پرویز (1387ج). نظریه راهبرد و سیاست سرزمینی جامعه ایران. برگرفته شده در تاریخ 08/04/2010، از: www.matalebe.ir
6
جلائیپور، حمیدرضا (1392). جامعهشناسی ایران: جامعه کژمدرن (چاپ اول). تهران: نشر علم.
7
خاکسار، سیامک (1389). اصول طراحی فضای همگانی مبتنی بر زندگی روزانه مردم (پایاننامه دوره کارشناسی ارشد). رشته طراحی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی.
8
خدائی، زهرا؛ پورخیری، علی (1390). مسائل اجتماعی شهرسازی در ایران (چاپ اول). تهران: گروه پژوهشهای فرهنگی و اجتماعی پژوهشکده تحقیقات راهبردی مجمع تشخیص مصلحت نظام.
9
سوندرز، پیتر (1391). نظریه اجتماعی و مسئله شهری (چاپ اول؛ مترجم: محمود شارعپور). تهران: تیسا.
10
شایگان، داریوش (1392). در جستجوی فضاهای گمشده (چاپ اول). تهران: فرزان.
11
شهابی، محمود (1391). سبکهای زندگی جهانوطنانه در میان جوانان ایرانی و دلالتهای سیاسی آنها. در الگوهای سبک زندگی ایرانیان (چاپ دوم؛ صص 72-35)، گروه پژوهشهای فرهنگی و اجتماعی، پژوهشکده تحقیقات راهبردی مجمع تشخیص مصلحت نظام.
12
صمیم، رضا (1393). نگاهی انتقادی به پیشینه داخلی مطالعات جامعهشناختی بر روی سبک زندگی. فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران، 7(1)، 166-145. doi: 10.7508/ijcr.2014.25.007
13
فاضلی، محمد (1384). جامعهشناسی مصرف موسیقی. فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، 1(4)، 54-27.
14
فاضلی، نعمتالله (1387). مدرنیته و مسکن (رویکردی مردمنگارانه به مفهوم خانه، سبک زندگی روستایی و تحولات امروزین آن). تحقیقات فرهنگی ایران، 1(1)، 63-25. doi: 10.7508/ijcr.2008.01.002
15
فاضلی، نعمتالله (1392). فرهنگ و شهر، چرخش فرهنگی در گفتمانهای شهری (چاپ دوم). تهران: تیسا.
16
کاظمی، عباس (1386). تأملات ایرانی: جامعه جنبشی. فصلنامه علوم اجتماعی آیین، 11 و 12، 9-6.
17
کاظمی، عباس (1388). پرسهزنی و زندگی روزمره ایرانی: تأملی بر مصرف مراکز خرید (چاپ اول). تهران: آشتیان.
18
کاظمی، عباس؛ رضائی، محمد (1387). دیالکتیک تمایز و تمایززدایی پرسهزنی و زندگی گروههای فرودست شهری در مراکز خرید تهران. فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران، (1)1، 24-1. doi: 10.7508/ijcr.2008.01.001
19
گرونو، یوکا (1392). جامعهشناسی سلیقه (چاپ اول؛ مترجم: مسعود کیانپور). تهران: مرکز.
20
لوفور، هانری (1379). سطوح واقعیت و تحلیل پدیدههای شهری (مترجم: زهرا تشکر). فصلنامه مدیریت شهری، 1(2)، 45-40.
21
وبلن، تورستین (1392). نظریه طبقه تنآسا (چاپ سوم؛ مترجم: فرهنگ ارشاد). تهران: نی.
22
همایون کاتوزیان، محمدعلی (1380). تضاد دولت و ملت: نظریه تاریخ و سیاست در ایران (چاپ پنجم؛ مترجم: علیرضا طیب). تهران: نی.
23
همایون کاتوزیان، محمدعلی (1387الف). اقتصاد سیاسی ایران: از مشروطیت تا پایان سلسله پهلوی (چاپ چهاردهم؛ مترجم: محمدرضا نفیسی، و کامبیز عزیزی). تهران: مرکز.
24
همایون کاتوزیان، محمدعلی (1387ب). جامعهکوتاه مدت (مترجم: عبدالله کوثری). مجله بخارا، 69-68، 293-270.
25
همایون کاتوزیان، محمدعلی (1388الف). استبداد، دموکراسی و نهضت ملی (چاپ چهارم). تهران: مرکز.
26
همایون کاتوزیان، محمدعلی (1388ب). نه مقاله در جامعهشناسی تاریخی ایران، نفت و توسعه اقتصادی (چاپ سوم؛ مترجم: علیرضا طیب). تهران: مرکز.
27
Altman, I. (1984). Culture and environment. London: Cambridge University Press.
28
Baudrillard, J. (1970). La sosiété de consommation: Ses mythes et ses structures. Paris: Denoël.
29
Bourdieu, P. (1984). Distinction: A social critique of social judgment of taste (R. Nice, Trans.). Cambridge, MA: Harvard University Press.
30
Chapin, S. (1935). Contemporary American institutions. New York: Harper and Bros.
31
Chapman, D. (1955). Home and social status. London: R. K. P.
32
DiMaggio, P., & Mohr, J. (1985). Cultural capital, educational attainment and marital selection. American Journal of Sociology, 90(6), 1231-1261. doi: 10.1086/228209
33
DiMaggio, P., & Useem, M. (1978). Social class and arts consumption: The origins and consequences of class difference in exposure to the arts in America. Theory and Society, 5(2), 141-161. doi: 10.1007/BF01702159
34
Featherstone, M. (1987). Lifestyles and consumer culture. Theory, Culture and Society, 4, 55-70. doi: 10.1177/026327687004001003
35
Featherstone, M. (1994). Consumer culture and postmodernism. UK: Sage.
36
Giddens, A. (1991). Modernity and self-identity: Self and society in a late modern age. Oxford: Polity Press.
37
Giddens, A. (1994). Beyond left and right: The future of radical politics. Cambridge: Polity Press.
38
Lash, S., & Urry, J. (1987). The end of organized capitalism. Cambridge: Polity Press.
39
Miller, D. (1987). Material culture and mass consumption. Oxford: Blackwell.
40
Peterson, R. (1997). The rise and fall of highbrow snobbery as a status maker. Poetics, 25, 75-92. doi: 10.1016/S0304-422X(97)00013-2
41
Peterson, R. A. (1983). Patterns of cultural choice. American Behavioral Scientist, 26(4), 422-438. doi: 10.1177/000276483026004002
42
Storey, J. (1999). Cultural consumption and everyday life. New York: Arnold.
43
Trasler, G. (1982). The psychology of ownership and possessiveness. In P. Hollowell, (ed.). Property and social relations, Heinemann.
44
Van Eijck, K. (1997). The impact of family background and educational attainment on cultural consumption: A sibling analysis. Poetics, 25, 195-224. doi: 10.1016/S0304-422X(97)00017-X
45
Van Eijck, K. (1999). Socialization, education, and lifestyle: How social mobility increase the cultural heterogeneity of status groups. Poetics, 26, 309-328. Doi: 10.1016/S0304-422X(99)00008-X
46
Veblen, T. (1961). The theory of the leisure class: An economic study of institutions. New York: Random House.
47
Warde, A. (1991). Notes on the relationship between production and consumption. In R. Burrows, & C. Marsh (Eds.), Consumption and class: Divisions and change, London: Macmillan.
48
چگونه به این مقاله استناد کنیم:
49
نساج، حمید؛ و سلطانی، محبوبه (1396). خوانش معماری از دیدگاه اندیشههای سیاسی، فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 9(2)، 106-85. doi: 10.22035/isih.2017.251
50
HOW TO CITE THIS ARTICLE
51
Nassaj, H., & Soltani, M. (2017). Architecture reading from the political thoughts’ perspective. Journal of Interdisciplinary Studies in the Humanities, 9(2), 85-106. doi: 10.22035/isih.2017.251
52
ORIGINAL_ARTICLE
نقش سرمایه فرهنگی در تحقق شهروندی بوم شناختی
توسعه صنعتی و فناورانه جوامع، تغییر الگوی مصرف زمین، و مدیریت نادرست در بهرهبرداری از طبیعت، موجب آسیبپذیری چرخه حیات، ارگانیسمهای گیاهی و جانوری و چشماندازهای طبیعی شده است. در این راستا، جامعهشناسی محیط زیست با تکیه بر تفسیر بومشناختی، در پی بررسی مشکلات زیستمحیطی با بهرهگیری از دانش جامعهشناسی است؛ بنابراین، گونه جدیدی از شهروندی با عنوان «شهروندی بومشناختی» شکل گرفته است که بر وظیفهمندی و مسئولیتپذیری متعهدانه شهروندان مبتنی است و نشان میدهد که سرمایه فرهنگی میتواند در افزایش مسئولیتپذیری شهروندان نقش مهمی ایفا کند. در این مقاله ارتباط شهروندی بومشناختی و سرمایه فرهنگی با استفاده از روش پیمایشی بررسی شده است. ابزار پژوهش، پرسشنامه بوده که با بهرهگیری از پژوهشهای خارجی، طراحی و با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی مؤلفههای آن، مشخص و بومیسازی شده است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان بالای 15 سال شهر تبریز در سال 1394 هستند که 670 نفر از آنان با استفاده از فرمول کوکران و به شیوه نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدهاند. یافتههای تحقیق نشان میدهد که شهروندی بومشناختی با میزان 57/78 درصد، از وضعیت نسبتاً خوبی در بین شهروندان تبریزی برخوردار است، لیکن، میزان برخورداری شهروندان از سرمایه فرهنگی (97/52 درصد) تا حدی کم بوده است. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان میدهد که بین سرمایه فرهنگی و ابعاد آن (غیر از بعد نهادی) با شهروندی بومشناختی، ارتباط مثبت و معنیداری وجود دارد. نتایج آزمون رگرسیون نیز حاکی از این است که ابعاد سهگانه سرمایه فرهنگی توانستهاند 4/7 درصد واریانس مربوط به شهروندی بومشناختی را تبیین کنند.
http://www.isih.ir/article_252_5d6191869be0868dc364ba2b012f27db.pdf
2017-03-21
107
133
10.22631/isih.2017.1754.2342
شهروندی بوم شناختی
سرمایه فرهنگی
جامعه شناسی محیط زیست
تبریز
محمدباقر
علیزاده اقدم
aghdam1351@yahoo.com
1
دانشگاه تبریز
AUTHOR
حسین
بنی فاطمه
banifatemeh@yahoo.com
2
دانشگاه تبریز
AUTHOR
محمد
عباس زاده
m.abbaszadeh2014@gmail.com
3
دانشگاه تبریز
AUTHOR
سعید
سلطانی بهرام
soltani11@gmail.com
4
دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
اروین، آلن (1393). جامعهشناسی و محیط زیست: درآمدی انتقادی بر جامعه، طبیعت و دانش (مترجم: صادق صالحی). بابلسر: دانشگاه مازندران.
1
بابایی اقدم، فریدون؛ حسینزاده دلیر، کریم؛ و صدر موسوی، میرستار (1386). اکولوژی ازدحام شهری در حواشی شهر تبریز. جغرافیا و توسعه، 9، 180-161.
2
حسیننژاد، فهیمه (1392). بررسی عوامل اجتماعی مرتبط با سبک زندگی زیستمحیطی شهروندان شهر تبریز (پایاننامه دکتری). دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
3
ریاضی، سید ابوالحسن (1392). شهر؛ پدیدهای میانرشتهای. مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 6(1)، 115-101. doi: 10.7508/isih.2014.21.005
4
ساتن، فیلیپ دبلیو (1392).درآمدی بر جامعهشناسی محیط زیست (چاپ اول؛ ترجمه: صادق صالحی). تهران: سمت.
5
سوندرز، پیتر (1391). نظریه اجتماعی و مسئله شهری (مترجم: محمود شارع پور). تهران: تیسا.
6
شارعپور، محمود (1387). جامعهشناسی شهری (چاپ ششم). تهران: سمت.
7
شبیری، سیدمحمد؛ و شمسی، سیده زهرا (1394). تحلیلی بر برنامه درسی میانرشتهای آموزش محیط زیست در آموزش عالی. مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 7(3)، 145-127. doi: 10.7508/isih.2015.27.005
8
صالحی، صادق؛ و امام قلی، لقمان (1391).سرمایه فرهنگی و رفتارهای زیست محیطی؛ مطالعه موردی استان کردستان. فصلنامه انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، 28، 120-91.
9
صالحی، صادق؛ و پازوکینژاد، زهرا (1393). تحلیل اجتماعی نقش شهروندی محیط زیستی در مقابله با پیامدهای تغییر آب و هوا. فصلنامه مطالعات جامعهشناختی شهری، 4(11)، 148-127.
10
صالحی، صادق؛ و کریمزاده، سارا (1393). بررسی تاثیر ارزشهای زیست محیطی بر رفتار زیست محیطی؛ مطالعه مناطق شهری ارومیه. مسائل اجتماعی ایران، 5(2)، 76-61.
11
فاضلی، محمد (1382). مصرف و سبک زندگی. قم: صبح صادق.
12
فالکس، کیت (1390). شهروندی (مترجم: محمد تقی دلفروز). تهران: کویر.
13
فولتز، ریچارد؛ دنی، فردریک؛ و بهارالدین، عزیزان (1393). اسلام و محیط زیست (مترجم: محمد خواجهحسینی، و سیدشهابالدین معینالدینی). مشهد: جهاد دانشگاهی.
14
قاسمی، محمدعلی (1388). جامعه ریسک و اهمیت آن برای مطالعات استراتژیک. مطالعات راهبردی، 12(45)، 47-27.
15
کهیل، مایکل (1387). محیط زیست و سیاست اجتماعی (مترجم: حسین حاتمینژاد، و سهراب امیریان). تهران: دانشگاه تهران.
16
گیدنز، آنتونی (1389). جامعهشناسی (مترجم: حسن چاوشیان). تهران: نشر نی.
17
متفکر آزاد، محمدعلی؛ و خورشید دوست، علیمحمد (1391). محیط زیست و نگرش اسلامی. تبریز: دانشگاه تبریز.
18
منتیزاده، میثم؛ زمانی، غلامحسین؛ و کرمی، عزتالله (1393). مدلیابی رفتار زیست محیطی زارعات شهرستان شیراز با استفاده از تئوری ارزش –عقیده-هنجار استرن. تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، 45(4)،624-613.
19
نرگسیان، عباس (1393). مطالعات شهروندی؛ رویکرد شهروند مدار به مدیریت دولتی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
20
هاشمی بناب، صدیقه؛ و رفیعی، حامد (1391). ارزش کاهش آلودگی زیست محیطی رودخانه آجی چای از دید شهروندان تبریزی. اقتصاد کشاورزی، 6(4)، 90-75.
21
هانیگان، جان (1392). جامعهشناسی محیط زیست (مترجم: موسی عنبری، انور محمدی، و میلاد رستمی). تهران: دانشگاه تهران.
22
یزدخواستی، بهجت؛ حاجیلو، فتانه؛ و علیزاده اقدم، محمدباقر (1392). بررسی رابطه سرمایه فرهنگی بومشناختی با ردپای بومشناختی؛ مورد مطالعه: شهروندان تبریز. اخلاق زیستی، 3(8)، 132-101.
23
Anantharaman, M. (2014).Networked ecological citizenship, the new middle classes and the provisioning of sustainable waste management in Bangalore, India.Journal of Cleaner Production, 63, 173-183. doi: 10.1016/j.jclepro.2013.08.041
24
Berkowitz, A., Ford, M., & Brewer, C. (2004). A framework for integrating ecological literacy, civics literacy and environmental citizenship in environmental education. Retervied From http://www.bioed.org/pubs/EE_chapter_berkowitz_et_al.pdf
25
Cahill, M. (2002).The environment and social policy. London and New York: Routledge.
26
Chen, X., Peterson, M. N., Vanessa, H., Chuntian, L., Graise D., Hong, D., & Liu, J. (2011).Effects of attitudinal and socio-demographic factors on pro-environmental behavior in urban China.Environmental Conservation, 38(1), 45-52. doi: 10.1017/S037689291000086X
27
Dagger, R. (1981).Metropolis, memory and citizenship.American Journal of Political Science, 25(4), 715-737.
28
Delanty, G. (2007). Theorizing citizenship in global age. In: W. Hudson, & S. Slaughter, Globalization and Citizenship: The Transnational Challenge, London: Taylor and Francis.
29
Dobson, A. (2003). Citizenship & the environment. Oxford: Oxford University Press.
30
Dobson, A. (2007). Environmental citizenship: Towards sustainable development. Sustainable Development, 15(5), 276-285. doi: 10.1002/sd.344
31
Dunlap, R. E., & Jones, R. E. (2002). Environmental concern: Conceptual and measurement issues. In R. E. Dunlap, & W. Michelson, (Eds.), Handbook of Environmental Sociology (pp. 482-524). Westport, London: Greenwood Press.
32
Erlhoff, M., & Marshall, T. (Eds.). (2008). Design dictionary: Perspectives on design terminology [Electronic source]. Basel Birkh; User Verlag.
33
Kelly, J. R., & Abel, T. D. (2012).Fostering ecological citizenship: The case of environmental service-learning in Costa Rica.International Journal for the Scholarship of Teaching and Learning, 6(2), Article 16. doi: 10.20429/ijsotl.2012.060216
34
Mead, M. E. (2013). Promoting lasting ecological citizenship among college students (M. A. Thesis in Environmental Policy Design). Lehigh University.
35
Nally, M. J. V. (2010). Citizen sprouts: Exploring the relationship between participation in community gardens and ecological citizenship (M. Sc. Thesis). College of Arts and Sciences, Ohio University.
36
Petrović, M. (2012).Developing responsible citizens in Serbia: The case of ecological citizenship.European Quarterly of Political Attitudes and Mentalities, 1(1), 48-61.
37
Rothenberg, D. (2012). Deep ecology. In Encyclopedia of Applied Ethics (2nd ed.; pp. 738-744), 744–738.
38
Smith, M. J. (1998). Ecologism: Towards ecological citizenship. Minneapolis: University of Minnesota Press.
39
Stern, P. C. (2000). Toward a coherent theory of environmentally significant behavior. Journal of Social Issues, 56(3), 407–424. doi: 10.1111/0022-4537.00175
40
Stern, P. C., Dietz, T., Abel, T., Guagnano, G. A., &Kalof, L. (1999). A value-belief-norm theory of support for social movements: The case of environmentalism. Human Ecology Review, 6(2), 81-97.
41
Ukaga, O., Maser, C., & Reichenbach, M., (2010). Sustainable development: Principle, frameworks and case Studies. London: Taylor and Frances.
42
چگونه به این مقاله استناد کنیم:
43
علیزاده اقدم، محمدباقر؛ بنیفاطمه، حسین؛ عباسزاده، محمد؛ و سلطانی بهرام، سعید (1396). نقش سرمایه فرهنگی در تحقق شهروندی بومشناختی، فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 9(2)، 133-107. doi: 10.22035/isih.2017.1754.2342
44
HOW TO CITE THIS ARTICLE
45
Pegah Izadi, P., Hadiyani, Z., Hajinejad, A., & Qaderi, J. (2017). Alizadeh Aghdam, M.B., Banifatemeh, H., Abbaszadeh, M., & Soltani Bahram, S. (2017). The role of cultural capital in the Developing of Ecological Citizenship. Journal of Interdisciplinary Studies in the Humanities, 9(2), 107-133. doi: 10.22035/isih.2017.1754.2342
46
ORIGINAL_ARTICLE
درآمدی بر تأثیرات مبانی سکولاریسم بر معماری و شهرسازی معاصر ایران
یکی از مهمترین مؤلفههای تمدن معاصر غرب، سکولاریسم است. نقش این نظام فکری ــ که بهعنوان واکنشی به عملکرد نهادهای مذهبی غرب بهویژه کلیسا در قرون وسطی شکل گرفت ــ آنچنان در تمدن معاصر برجسته است که میتوان تأثیر آن بر شرایط و مناسبات مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... را بهوضوح پیجویی کرد و جغرافیای ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست. در این پژوهش پس از معرفی و تبیین اجمالی مبانی این نظام، به مسئله «چگونگی تأثیرگذاری سکولاریسم بر معماری و شهرسازی معاصر و بهطور خاص، تحولات کالبدیـفضایی شهر معاصر ایرانی» پرداخته شده است. روشی که برای بررسی مسئله یادشده از آن استفاده شده است، روشی ترکیبی ــ مرکب از مطالعات اسنادی کتابخانهای برای گردآوری دادهها و تحلیل محتوای کیفی برای تحلیل دادهها ــ است. براساس نتایج این پژوهش، ازآنجاکه معماری و شهرسازی و موضوعات مرتبط با آن (مانند تحولات کالبدی فضایی) متأثر از مناسبات مختلف اجتماعی، فرهنگی، و... هستند، به تبعِ تأثیر سکولاریسم بر این مناسبات، شهر معاصر ایرانی نیز از سکولاریسم و مبانی آن متأثر شده است و این تأثیرپذیری ــ که در تقابل با فرهنگ اسلامی و ایرانی است ــ بهوضوح در معماری و شهرسازی معاصر ایران قابل پیجویی است. برای اثبات این ادعا، ضمن ارائه بحثهای تحلیلی، به مصداقها و نمونههای عینی (اعم از فضاها و بناهای معماری) استناد شده است.
http://www.isih.ir/article_253_1b2f2874904dca443f60984a3257691c.pdf
2017-03-21
135
162
10.22631/isih.2017.1796.2376
سکولاریسم
معماری و شهرسازی
مسجد
شهر معاصر ایرانی
آموزه های اسلامی
محمدمنان
رئیسی
mannan_raeesi@yahoo.com
1
استادیار معماری، دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه قم، قم، ایران.
LEAD_AUTHOR
قرآن کریم.
1
ابراهیمی، محمدحسن (1388). میدان، فضاهای تعریفنشده شهرهای ایرانی. نشریه هویت شهر، 3(4)،120-107.
2
ابن بابویه، محمدبنعلى (1377). ثوابالاعمال و عقابالاعمال (مترجم: ابراهیم محدث بندرریگی). قم: اخلاق.
3
ابنبابویه، محمدبنعلى (1403ﻫ.ق).الخصال (جلد اول). قم: انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
4
اردلان، نادر؛ و بختیار، لاله (1380). حس وحدت (مترجم: حمید شاهرخ). اصفهان: نشر خاک.استادولى، حسین (1381). آداب و سنن و روش رفتارى پیامبر گرامى اسلام (چاپ سوم). تهران: انتشارات پیام آزادى.
5
اعوانی، غلامرضا (1375). میزگرد سکولاریسم و فرهنگ. نشریه نامه فرهنگ، 21، 37-13.
6
ایمان، محمدتقی؛ و نوشادی، محمودرضا (1390). تحلیل محتوای کیفی. مجله پژوهش، 3(2)، 44-15.
7
آر بلاستر، آنتونی (1367). ظهور و سقوط لیبرالیسم غرب (مترجم: عباس مخبر). تهران: نشر مرکز.
8
آوینی، سیدمرتضی (1377). توسعه و مبانی تمدن غرب (چاپ سوم). تهران: نشر ساقی.
9
بهنام، جمشید (1352). ساختهای خانواده و خویشاوندی در ایران. تهران: خوارزمی.
10
تبریزی، منصوره (1393). تحلیل محتوای کیفی از منظر رویکردهای قیاسی و استقرایی. فصلنامه علوم اجتماعی، 21(64)، 138-105.
11
جعفری، محمدتقی(1378). فلسفه دین (چاپ دوم). قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
12
جوادی آملی، عبدالله (1386). منزلت عقل در هندسه معرفت دینی. قم: نشر اسرا.
13
جوادی آملی، عبدالله (1388). نسبت دین و دنیا (بررسی و نقد نظریه سکولاریسم). قم: نشر اسرا.
14
حبیبی، سیدمحسن (1384). از شار تا شهر (چاپ ششم). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
15
حسینزاده، محمد (1380). مبانی معرفت دینی. قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
16
خسروپناه، عبدالحسین (1392). فلسفه علوم انسانی (بنیادهای نظری). قم: انتشارات تعلیم و تربیت اسلامی.
17
راسل، برتراند (1373). تاریخ فلسفه غرب (چاپ ششم؛ جلد دوم؛ مترجم: نجف دریابندری). تهران: نشر پرواز.
18
رئیسی، محمدمنان (1395). تحلیلی میانرشتهای از تحولات کالبدی فضایی بازارها و مراکز تجاری معاصر ایران با تأکید بر متون دینی. مجله مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 8(2)، 118-99. doi: 10.22035/isih.2016.218
19
رئیسی، محمدمنان؛ نقرهکار، عبدالحمید؛ و مردمی، کریم (1393). درآمدی بر رمز و رمزپردازی در معماری دوران اسلامی. فصلنامه پژوهشهای معماری اسلامی، 1(2)، 94-79.
20
رئیسی، محمدمنان؛ و نقرهکار، عبدالحمید (1393). ارزیابی هندسی فضایی مساجد معاصر تهران با استفاده از تحلیل مضمونی متون دینی. مجله پژوهشهای معماری اسلامی، 2(3)، 44-28.
21
سروش، عبدالکریم (1374). معنا و مبنای سکولاریزم. مجله کیان، 26، 13-4.
22
سوزنچی، حسین (1389). معنا، امکان، و راهکارهای تحقق علم دینی. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
23
شهید ثانى، زینالدینبنعلى (1374). تسلیه العباد (مترجم: اسماعیل مجد الادباء خراسانی). قم: دفتر انتشارات هجرت.
24
شیخ حر عاملى، محمدبنحسن (1409ﻫ.ق). وسائل الشیعه (جلد هفدهم). قم: مؤسسه آل البیت علیهمالسلام.
25
طباطبائی، سیدمحمدحسین (1391). روابط اجتماعی در اسلام (مترجم: محمدجواد حجتی کرمانی). قم: بوستان کتاب.
26
الطوسی، محمدبنحسن (1407ﻫ.ق). تهذیب الاحکام (جلد هفتم). تهران: دارالکتب الاسلامیة.
27
ظاهر، عادل (1993). الأسس الفلسفیه للعلمانیه. بیروت: دارالساقی.
28
عاملی، جعفر مرتضی (1391). شهر اسلامی. مشهد: انتشارات بوی شهر بهشت.
29
العسیمی، شبلی (1990). العلمانیه والدوله الدینیه. بیروت: مؤسسه العربیه للدراسات والنشر.
30
قبادیان، وحید (1394). مبانی و مفاهیم در معماری معاصر غرب (چاپ سیام). تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
31
کلینی، محمدبنیعقوب (1407 ﻫ.ق). کافی. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
32
گارودی، روژه (1374). گورکنها، یک هشدار نوین به زندگان (مترجم: علیاکبر کسمائی). تهران: اطلاعات.
33
گلستانه، سید علاءالدین محمد (1387). منهجالیقین. قم: نشر دارالحدیث.
34
متقی هندی، علی (1413ﻫ.ق). کنزالعمال (جلد هفتم). بیروت: مؤسسه الرساله.
35
مجلسی، محمدتقی (1403ﻫ.ق). بحار الأنوار (جلد هشتادوهشتم). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
36
محدث نوری، حسین (1408ﻫ.ق). مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل (جلد سوم). قم: انتشارات مؤسسه آل البیت لأحیاء التراث.
37
محمدپور، احمد (1389). روش در روش: درباره ساخت معرفت در علوم انسانی. تهران: انتشارات جامعهشناسان.
38
محمدی ریشهری، محمد (1422ﻫ.ق). منتخب میزان الحکمه. قم: انتشارات دارالحدیث.
39
مشکینی، علی (1406 ﻫ.ق). مواعظ العددیه. قم: نشر الهادی.
40
مطهری، مرتضی (1370). فطرت. تهران: صدرا.
41
مطهری، مرتضی (1384). انسان کامل. تهران: نشر صدرا.
42
میرباقری، سید محمدمهدی (1393). هنر، دین، تجدد، گفتارهایی در مبانی هنر. قم: انتشارات کتاب فردا.
43
نقرهکار، عبدالحمید (1389). مبانی نظری معماری. تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور.
44
نقرهکار، عبدالحمید؛ مردمی، کریم؛ و رئیسی، محمدمنان (1391). تأملی بر بنیانهای معرفتشناختی معماری معاصر. نشریه آرمان شهر، 5(9)، 152-143.
45
نقیزاده، محمد (1385). معماری و شهرسازی اسلامی (مبانی نظری). اصفهان: انتشارات راهیان.
46
نقیزاده، محمد؛ و دورودیان، مریم (1387). تبیین مفهوم گذار در مبانی هویت تمدن ایرانی. مجله هویت شهر، 2(3)، 84-73.
47
نوروزی، محمدجواد (1376). مبانی فکری سکولاریسم. فصلنامه معرفت، 22، 34-22.
48
Adorno, T. W. (2004). Aesthetic theory (R. Hullot-Kentor, Trans.). London: Continuum International Publishing Group.
49
Edward, P. (1976). Encyclopedia of philosophy. New York: Macmillan.
50
Eisenman, P. (1988). EN terror firma: In trails of grotextes in form, being, absence, architecture and philosophy. Pratt Journal of Architecture 2, 111-121.
51
Lash, S. (1990). Sociology of postmodernism. London: Routledge.
52
Nietzsche, F. (1968).The will to power (W. Kaufmann, Trans.). New York: Knopf Doubleday Publishing Group.
53
Rosengren, K. E. (1981). Advances in Scandinavia content analysis: An introduction. In Advances In Content Analysis, Beverly Hills, CA: Sage.
54
Tschumi, B. (1977). The Pleasure of Architecture.Architectural Design, 47(3),
55
Tschumi, B. (1996). Architecture and disjunctions: Collected essays 1975–1990. London: MIT Press.
56
http://archidose.blogspot.com
57
http://www.iichs.ir
58
http://www.isfahancht.ir
59
http://www.isfp.ir
60
http://www.memari7.com
61
http://setavin.com
62
چگونه به این مقاله استناد کنیم:
63
رئیسی، محمدمنّان (1396). درآمدی بر تأثیرات مبانی سکولاریسم بر معماری و شهرسازی معاصر ایران، فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 9(2)، 162-135. Doi: 10.22035/isih.2017.1796.2376
64
HOW TO CITE THIS ARTICLE
65
Mohammad Mannan Raeesi, M. (2017). An introduction to the effects of secularism foundations on contemporary architecture and urbanism of Iran. Interdisciplinary Studies in the Humanities, 9(2), 133-160. doi: 10.22035/isih.2017.1796.2376
66
ORIGINAL_ARTICLE
تبیین و ارائه الگوی بازآفرینی شهری فرهنگمحور با تأکید بر رویکرد نهادی
تغییر ماهیت توسعه اقتصادی در این قرن، سبب شده است که در بطن اقتصاد فراصنعتی، فعالیتهای فرهنگی که در گذشته فرض میشد دارای اثرات جانبی بر بالندگی اقتصادی هستند، بهتدریج نقش پررنگی در ادبیات برنامهریزی شهری و بازآفرینی ایفا کردهاند؛ بهگونهای که بازآفرینی بر مبنای فرهنگ، به یکی از رایجترین رویکردهای بازآفرینی در بسیاری از شهرهای دنیا تبدیل شده است. این درحالی است که با گذشت چند دهه از تجربه بازآفرینی در شهرهای ایران، رویکرد بازآفرینی هنوز عمدتاً بر مبنای مرمت و بازسازی کالبدی مناطق فرسوده قرار دارد و با وجود منابع غنی فرهنگی، بهرهبرداری از این منابع بهعنوان نیروی محرک بازآفرینی، کمتر مورد توجه برنامهریزان و سیاستگذاران شهری قرار گرفته است. اما بهواقع فرهنگ دارای چه نقشی در بازآفرینی شهری است؟ بازآفرینی فرهنگمحور چیست و چه ویژگیهایی دارد؟ مدلها و شاخصهای تحققپذیری آن کدامند؟ چه چالشهایی پیش روی این نوع بازآفرینی قرار دارد؟ جایگاه رویکرد نهادی در این نوع بازآفرینی چیست؟ این مقاله که از حیث هدف، از نوع بنیادین و برحسب رویکرد توصیفی و مبتنیبر مطالعه دادههای پایه است، در پی آن است که با پاسخگویی به پرسشهای یادشده به تبیین و بسط ادبیات نظری رویکرد بازآفرینی فرهنگمحور بپردازد؛ شاید در تحققپذیری تجربههای موفق این رویکرد در شهرهای ایران، رهگشا باشد. در جمعبندی مباحث، میتوان این رویکرد را رویکردی امروزی و یکپارچهنگر دانست که با تکیه بر منابعی مانند تاریخ، فضاها، و نیروهای نوآور، اقدام به توسعه و بازآفرینی شهرها میکند.
http://www.isih.ir/article_254_be35be4b956c814819d42a5c5ea71574.pdf
2017-03-21
163
187
10.22631/isih.2017.1780.2364
"بازآفرینی"
"فرهنگ"
"تولید"
"مصرف"
"رویداد"
" ظرفیت نهادی"
پگاه
ایزدی
pegahizadi.iz@gmail.com
1
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده جغرافیا و برنامهریزی محیطی، دانشگاه سیستانوبلوچستان، زاهدان، ایران.
AUTHOR
زهره
هادیانی
zvcall@gmail.com
2
استادیار جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده جغرافیا و برنامهریزی محیطی، دانشگاه سیستانوبلوچستان، زاهدان، ایران.
AUTHOR
علی
حاجی نژاد
ahajinejad@yahoo.com
3
دانشیار جغرافیا و برنامهریزی روستایی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
LEAD_AUTHOR
جعفر
قادری
jghaderi@rose.shirazu.ac.ir
4
استادیار اقتصاد، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اجتماعی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
AUTHOR
ایراندوست،کیومرث (1391). درآمدی بر ماهیت میانرشتهای جغرافیای شهری و برنامهریزی شهری. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 4(3)، 14-1. doi: 10.7508/isih.2012.15.001
1
بحرینی، سیدحسین؛ ایزدی، محمد سعید؛ و مفیدی، مهرانوش (1392). رویکردها و سیاستهای نوسازی شهری (از بازسازی تا بازآفرینی شهری پایدار). فصلنامه مطالعات شهری، 9، 30-17.
2
جین، مارک (1391). شهرها و مصرف (مترجم: ابوالفضل مشکینی، نصرالدین الیاسزاده مقدم، و اشرف راضی). تهران: انتشارات مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی.
3
حاجی نژاد، علی (1381). تحلیل نقش و جایگاه سازمان های عمران منطقه ای در توسعه نواحی روستایی با رویکرد نهادی؛ مطالعه موردی سازمان عمران سیستان (پایانامه دکتری). دانشگاه تربیت مدرس.
4
رابرتز، پیتر؛ و سایک، هیو (1393). بازآفرینی شهری (مترجم: محمد سعید ایزدی، و پیروز حناچی). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
5
ریاضی، سیدابوالحسن (1392). شهر؛ پدیدهای میانرشتهای. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 6(1)، 115-101. doi: 10.7508/isih.2014.21.005
6
کلاب، بوتینا (1390). بازاریابی گردشگری برای شهرها: با تأکید بر برندگذاری و رویدادهای ویژه برای جذب گردشگران (مترجم: علی موحد، سالار کهزادی، پگاه ایزدی). تهران: آذرخش.
7
کاظمیان، غلامرضا؛ فرجیراد، خدر؛ افتخاری، رکنالدین؛ و پورطاهری، مهدی (1391). سنجش و تدوین راهبردهای مناسب ارتقای ظرفیت نهادی منطقهای (مطالعه موردی شهرستانهای بوکان و ارومیه). فصلنامه مطالعات شهری، 1(2)، 39-.23
8
لطفی، سهند (1390). بازآفرینی شهری فرهنگ مبنا: تأملی بر بنمایههای فرهنگی و کنش بازآفرینی. نشریه هنرهای زیبا، 3(45)، 62-49.
9
مونتگومری، جان (1391). محلههای فرهنگی به مثابه سازوکاری برای بازآفرینی شهری، بخش اول: مفهومسازی محلههای فرهنگی (مترجم: سهند لطفی، و مهسا شعله). دوماهنامه شهرنگار، 12(58)،98-85.
10
مک کارتی، جان (1391). شراکت، برنامهریزی تعاونی و بازآفرینی شهری (مترجم: محمد هادی خلیلنژادی). تهران: مؤسسۀ چاپ و انتشارات دانشگاه تهران.
11
تاجدینی، مهشید؛ و میرسعید قاضی، سیدمهدی (1392). بررسی شبکه دسترسی در بافت های فرسوده شهری (مورد مطالعه: محله فرحزاد تهران). فصلنامه مطالعات مدیریت ترافیک، 8(29)، 64-39.
12
Alexe, L. (2013). Culture and urban regeneration: The role of cultural investment for community development and organization of urban space. Recent Researches in Tourism and Economic Development; Proceeding of the First Intenational Conference on Tourism and Economic Development (pp. 386-390).Romania: University of Craiova.
13
Abasgolizade, H. (2011). Study of the effect of public art with emphasis on environmental sculpture in increasing urban space quality. 5th Symposium on Advances in Science & Technology. Mashhad, Iran.
14
Bianchini, F., & Parkinson, M. (1993). Cultural policy and urban regeneration: The West European experience. Manchester: Manchester University Press.
15
Bille, T., & Schulze, G. (2006). Culture in urban and regional development. Handbook of the Economics of Art and Culture, Volume 1, 1052-1093. doi: 10.1016/S1574-0676(06)01030-1
16
Binns, L. (2005). Captialising on culture: An evaluation of culture-led urban regeneration policy (Working Paper; pp. 1-8),Dublin Institute of Technology: Futures Academy.
17
Brown, A. (2011). ‘McGeneration’? An examination of the continuing importance of place in cultural regeneration (Unpublished doctoral dissertation). University of Northumbria.
18
Brown, R. (2008). Local institutional development and organizational change for advancing sustainable urban water futures. Journal of Environmental Management, 41(2), 221-233. doi: 10.1007/s00267-007-9046-6
19
Buck, N., Gordon, I., & Turok, I. (2007). Changing cities: Rethinking competitiveness, cohesion and governance. Economic Geography, 83(3), 329-330.doi: 10.1111/j.1944-8287.2007.tb00361.x
20
Cinti, T. (2008). Cultural clusters and local economic development. Cooke, P. & Lazzeretti, L. (Eds.). doi: 10.4337/9781847209948
21
Cowen, T. (2008(. Why everything has changed: The recent revolution in cultural economics. Cultural Economics, 32(4), 261-273. doi: 10.1007/s10824-008-9074-y
22
DCMS (2004). Culture at the heart of regeneration. Report of the Direct of Culture and community.
23
Dicks, B. (2003). Culture on display: The production of contemporary visibility. Buckingham: Open University Press.
24
Dimaggio, P. J., & Powell, W. (1983). The iron cage revisited’ institutional isomorphism and collective rationality in organizational fields. American Sociological Review, 48(2), 147-160.
25
Doucet, B. (2007). Flagship regeneration: Panacea or urban problem. Urban and Regional Research Centere Utrecht (URU) Conference “The Vital City” (pp. 1-20), Glasgow, Scotland.
26
Edensor, T., Leslie, D., Millington, S., & Rantisi, N. (2010). Spaces of vernacular creativity: Rethinking the cultural economy.London: Routledge.
27
Braun, E., & Lavanga, M. (2007). An international comparative quick scan into national policies for creative industries. Euricur, Rotterdam.
28
Ennis, N., & Douglass, G. (2011). Culture and regeneration – what evidence is there of a link and how can it be measured. London: pubish by Greater London Authority City Hall.
29
Evans, G., & Shaw, P. (2006). Literaturereview: Culture and regeneration. Arts Research Digest, 37, 1-11.
30
Evans, G., & Shaw, P. (2004). The contribution of culture to regeneration in the UK: A review of evidence, report to the Department for Culure Media and Sport (DCMS). London: London Metropolitan University.
31
Evans, G. (2003). Hard-branding the cultural city from Prado to Prada. International Journal of Urban and Regional Research, 27(2), 417-440. doi: 10.1111/1468-2427.0045
32
Franco, B., & Chatterji, I. (2013). Planning for mining regions: Building local government’s capacity in a multi-stakeholder collaboration scenario. In: Proceedings of the 49th ISOCARP Congress (pp. 1-10).Brisbane, Australia.
33
Franks, T. (1999). Capacity building and institutional development: Reflections on water. Public Administration and Development, 19(1), 51-61. doi: 10.1002/(SICI)1099-162X(199902)19:1%3c51::AID-PAD54%3e3.0.CO;2-N
34
Garcia, B. (2004). Urban regeneration, arts programming and major events. International Journal of Cultural Policy, 10(1), 103-118. doi: 10.1080/1028663042000212355
35
Gibson, C., & Klocker, N. (2004). Academic publishing as ‘creative’ industry, and recent discourses of ‘creative economies: Some critical reflections. Area Journal, 36(4), 423-434. doi: 10.1111/j.0004-0894.2004.00242.x
36
Harris, A. j. (2011). Branding Hoxton: Cultural landscapes of postindustrial London. New York: Edward Elgar.
37
Hospers, G., & Dalm, R. (2005). How to create a creative city? The viewpoints of Richard Florida and Jane Jacobs. Foresight, 7(4), 8-12. doi: 10.1108/14636680510611796
38
Smith, M. K. (2007). Tourism, culture and regeneration. Publication of Wallingford: CABI. doi: 10.1079/9781845931308.0000
39
Kotler, P., & Armstrong, G. M. (2010). Principles of marketing (30th ed.). Upper Saddle River, New Jersey: Prentice-Hall.
40
Kornberger, M. (2010). Brand society: How brands transform management and lifestyle. Cambridge University Press.
41
Landry, C. (2000). The creative city: A toolkit for urban innovators. London: Earthscan.
42
Landry, C. (2006). Lineages of the creative city. Research Journal for Creative Cities, 1(1), 1-13.
43
Lee, C. (2012). Culture-led regeneration: An opportunity for sustainable urban regeneration in Hong Kong (M.A. Thesis).Department of Urban Planning and Design, University of Hong Kong.
44
Lees, L. (2008). Gentrification and social mixing: Towards an urban renaissance. Urban Studies, 45(12), 2449-2470. doi: 10.1177/0042098008097099
45
Lin, L., & Rebecca, C. (2010). Urban renaissance: A blueprint for creative city Tainan (M.A. Thesis). Faculty of History and Arts, Erasmus University Rotterdam.
46
LDA (2005). Strategies for creative spaces: Executive summery. London: London Development Agency (LDA).
47
Markusen, A., & King, D. (2003). The artistic dividend: The arts' hidden contributions to regional development. Minneapolis: Project on Regional and Industrial Economics, Humphrey Institute of Public Affairs, University of Minnesota.
48
Montgomery, J. (2004). Cultural quarters as mechanisms for urban regeneration. Part1: Conceptualizing cultural quarters. Planning Practice and Research, 18(4), 293-306.
49
Power, D., & Scott, A. J. (2004). Cultural industries and the production of culture. New York: Rutledge.
50
Pratt, A. (2008). Creative cities: The cultural industries and the creative clas. Geografiska Annar: Series B-Human Geography, 90(2), 107-117. doi: 10.1111/j.1468-0467.2008.00281.x
51
Rasmussen, L. J., Sieck, W. R., & Osland, J. (2010). Using cultural models of decision making to develop and assess cultural sensemaking competence. 3rd International Conference on Cross-Cultural Decision Making, Miami (pp. 17-21).
52
Raubo, A. (2010). City branding and its impact on city’s attractiveness for external audiences (Master Thesis). Erasmus University Rotterdam.
53
Richards, G., & Palmer, R. (2010). Eventful cities: Cultural management and urban revitalization. Oxford : Butterworth-Heinemann. doi: 10.3202/caa.reviews.2011.70
54
Richard, E. C. (2000). Creative industries: Contract between art and commerce Cambridge. Massachusetts and London, England, Harvard University press. doi: 10.1002/mde.986
55
Roberts, P., & Sykes, H. (2000). Urban regeneration. London: SAGE Publication.
56
Sarvari, H., & Majedi, H. (2012). The role of urban design on the branding of urban space. International Journal of Architecture and Urban Development, 2(2), 67-72.
57
Sasaki, M. (2010). Urban regeneration through cultural creativity and social inclusion: Rethinking creative city theory through a Japanese case study. Cities, 27, 3-9. doi: 10.1016/j.cities.2010.03.002
58
Sasaki, M. (2008). Developing creative cities through networking. Policy Science Journal, 15(3), 3-15.
59
Scott, A. J. (2001). Globalization and the rise of city-regions. European Planning Studies, 9(7), 813-826. doi: 10.1080/09654310120079788
60
Scott, A. J. (2010). Cultural economy and the creative field of the city. Geografiska Annaler: Series B, Human Geography, 92(2), 115–130. doi: 10.1111/j.1468-0467.2010.00337.x
61
Smith, N. (1996). The new urban frontier: Gentrification and the revanchist city. London, New York: Rutledge.
62
Stern, J. M., & Seifert, C. S. (2007). Culture and urban revitalization: A harvest document. United States: University of Pennsylvania.
63
Vickery, J. (2007). The emergence of culture-led regeneration: A policy concept and its discontents. Working Paper for Centre for Cultural Policy Studies (pp. 1-104). Warwick: University of Warwick.
64
Wilson, W. D., & Keil, R. (2008). The real creative class. Social & Cultural Geography, 9(8), 841-847. doi: 10.1080/14649360802441473
65
Young, C., & Lever, J. (1997). Place promotion, economic location and the consumption of city image. Tijdschrift Voor Economische en Sociale Geografie, 88(4), 332-341. doi: 10.1111/j.1467-9663.1997.tb01628.x
66
چگونه به این مقاله استناد کنیم:
67
ایزدی، پگاه؛ هادیانی، زهره؛ حاجینژاد، علی؛ و قادری، جعفر (1396). تبیین و ارائه الگوی بازآفرینی شهری فرهنگمحور با تأکید بر رویکرد نهادی، فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 9(2)، 187-163. doi: 10.22035/isih.2017.1780.2364
68
HOW TO CITE THIS ARTICLE
69
Pegah Izadi, P., Hadiyani, Z., Hajinejad, A., & Qaderi, J. (2017). Explanation the pattern of culture-led regeneration with emphasis on institutional approach. Journal of Interdisciplinary Studies in the Humanities, 9(2), 163-187. doi: 10.22035/isih.2017.1780.2364
70
ORIGINAL_ARTICLE
ظرفیت نظری رهیافت قابلیت آمارتیا سن برای مقوله شهروندی
رهیافت قابلیت آمارتیا سن، هرچند بحث اولیه خود را از حوزه رفاه و اقتصاد شروع کرده است، ولی بهسرعت به دیگر حوزههای دانشگاهی (حوزههای اجتماعی و انسانی) گسترش یافت. این رهیافت در بسیاری از حوزههای تخصصی بهکار رفته و کاربردی شده است. با وجود بسط رهیافت «قابلیت» در حوزههای علوم اجتماعی و دانش سیاسی، ورود آن به حوزه شهروندی و بسط نظری آن در این فضا، مهجور واقع شده است.هدف اصلی این مقاله پاسخ به این پرسش است که آیا رهیافت قابلیت، از مؤلفههای لازم برای تدوین یک نظریه شهروندی برخوردار است؟ ازآنجاکه همه سنتهای شهروندی دارای دو مقوله حق و مسئولیت هستند، در صورت وجود این دو مفهوم در رهیافت قابلیت بهگونهای که نسبت بین آنها بتواند رابطه فرد با جامعه و دولت را توصیف کند، میتوان ادعا کرد که رهیافت قابلیت آمارتیا سن بهصورت بالقوه، مقوله شهروندی را نیز دربر میگیرد. در این مقاله مشخص شده است که این رهیافت با تأکید بر مؤلفههایی مانند «حق اخلاقی» و «مسئولیت متعهدانه»، از ظرفیت لازم برای تدوین مقوله «شهروندی قابلیتی» برخوردار است.
http://www.isih.ir/article_255_79650ac4b92820629faec99e7159f4dd.pdf
2017-03-21
189
210
10.22631/isih.2017.2039.2561
"شهروندی "
" رهیافت قابلیت"
" آمارتیا سن"
"حق اخلاقی"
" مسئولیت"
عباس
منوچهری
manoocha@modares.ac.ir
1
استاد علوم سیاسی، دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
AUTHOR
سعید
نریمان
saeednariman@gmail.com
2
دکتری علوم سیاسی، دانشکده علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
براتعلیپور، مهدی (1384). شهروندی و سیاست نوفضیلتگرایی. تهران: مؤسسه مطالعات ملی.
1
بهروزلک، غلامرضا (1386). جهانیشدن و اسلام سیاسی در ایران. تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
2
ترکمان، فرح؛ بهمنپور، سکینه (1389). «نقش شهروندی» براساس کتابهای علوم اجتماعی دوره دبیرستان. فصلنامه علوم رفتاری، 2(3)، 29-9.
3
سن، آمارتیا (1379). آزادی و برابری (مترجم: حسن فشارکی). تهران: شیرازه.
4
سن، آمارتیا (1392الف). اندیشه عدالت (مترجم: وحید محمودی). تهران: کندوکاو.
5
سن، آمارتیا (1392ب). توسعه یعنی آزادی (مترجم: محمدسعید نوری نائینی). تهران: نشر نی.
6
سن، آمارتیا (1392ج). اخلاق و اقتصاد (مترجم: حسن فشارکی). تهران: پردیس دانش.
7
فالکس، کیت (1381). شهروندی (مترجم: محمدتقی دلفروز). تهران: انتشارات کویر.
8
کاستلز، استفان؛ دیویدسون، آلیستر (1382). مهاجرت و شهروندی: جهانیشدن و سیاست تعلیق (مترجم: فرامرز تقیلو). تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
9
لیپست، مارتین (1383). دایرةالمعارف دموکراسی (جلد دوم؛ مترجم: کامران فانی، و نورالله مرادی). تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه.
10
لیتل، دانیل (1388). تبیین در علوم اجتماعی: درآمدی بر فلسفه علمالاجتماع (مترجم: عبدالکریم سروش). تهران: صراط.
11
منوچهری، عباس (1395). فراسوی رنج و رؤیا. تهران: پژوهشکده تاریخ اسلام.
12
هیوود، اندرو (1387). درآمدی بر ایدئولوژیهای سیاسی: از لیبرالیسم تا بنیادگرایی دینی (مترجم: محمد رفیعی مهرآبادی). تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی وزارت امور خارجه.
13
Crocker, D. (1995). Functioning and capability: The foundations of Sen’s and Nussbaum’s development ethic. In: E. Martha, C. Nussbaum, & J. Glover, Women, Culture, and Development: A Study of Human Capabilities (pp. 166-212), Oxford: University Press.
14
Crocker, D. (2008). Ethics of global development: Agency,capability and deliberative democracy. Cambridge: Cambridge University press.
15
Delanty, G. (2000). Citizenship in a global age: Society, culture, politics. Buckingham: Open University Press.
16
Gasper, D. (2002). Is Sen’s approach an adequate basis for considering human development?.Reviewof political economy, 14(4), 435-461. doi: 10.1080/0953825022000009898
17
Gore, C. (1997). Irreducibly social goods and the informational basis of Sen’s capabilities approach. Journal of International Development, 9(2), 235-250. doi: 10.1002/(SICI)1099-1328(199703)9:23.0.CO;2-J
18
Griffiths, J. (2015). Capability, freedom, life: The politics and metaphysics of capability (pp. 1-13). 3rd Annual St Andrews Graduate Conference in International Political Theory, School of International Relations, University of St Andrews.
19
HDR.(1996). Human development report. New York: Oxford University Press.
20
HDR.(2000). Human development report. New York: Oxford University Press.
21
Heater, D. (1999).What is citizenship?. Cambridge: Polity Press.
22
Held, V. (2006).The ethics of care: Personal, political, and global. Oxford: University Press
23
Isin, e., & Wood, P. (1999).Citizenship and Identity. London: sage.
24
kartal, F. (2001). Liberal and republican conceptualizations of citizenship: A theoretical inquiry. Turkish Public Administration Annual,27-28, 101-130.
25
Lister, R. (1998). Citizenship: Feminist perspectives. New York: New York University Press.
26
Marshall, T. (1950).Citizenship and social class; And other essays. Cambridge: Cambridge University Press.
27
Mclean, I. (1993). Oxford concise dictionary of politics. London: Oxford University Press.
28
O'Byrne, D. (2003). The dimensions of global citizenship: Political identity beyond the nation-state. London: Routledge.
29
Oldfield, A. (1990). Citizenship and community: Civic republicanism and the modern world. London: Routledge.
30
Pfister, T. (2012). Citizenship and capability? Amartya Sen's capabilities approach from a citizenship perspective. Citizenship Studies, 16(2), 241-254 .doi: 10.1080/13621025.2012.667615
31
Qizilbash, M. (2002).Development, common foes & shared values.Review of Political Economy, 14(4), 463-480.doi: 10.1080/0953825022000009906
32
Robeyns, I. (2006). The capability approach in practice. Journal of Political Philosophy, 14(3), 351-376. doi: 10.1111/j.1467-9760.2006.00263.x
33
Sen, A. (1977). Rational fools: A critique of the behavioral foundations of economic theory. Philosophy and Public Affairs, 6(4), 317-344.
34
sen, A. (1982). Rights and agency. Philosophy and Public Affairs, 11(1), 3-39.
35
Sen, A. (1984). Rights and capabilities. In: A. Sen, Resources, Values and Development, Cambridge: Harvard University Press.
36
Sen, A. (1985). Rights as goals. In: S. G. Milne, Equality and Discrimination, Paper proceeidings at 11th Conference on Freedom and Justice, Association for Legal and Social Philosophy London: University College.
37
Sen, A. (1987). The standard of living. Cambridge: Cambridge University Press.
38
Sen, A. (1990). Justice: Means versus freedoms. Philosophy and Public, 19(2), 111-121.
39
Sen, A. (1992). Inequality re-examined. Oxford: Clarendon Press.
40
Sen, A. (1996). Legal rights and moral rights: Old questions and new problems. Ratio Juris, 9(2), 153-167. doi: 10.1111/j.1467-9337.1996.tb00233.x
41
Sen, A. (1999). Development as freedom. Oxford: Oxford University Press.
42
Sen, A. (2002). Rationality and freedom. Cambridge: Harvard University Press.
43
Sen, A. (2004). Elements of a theory of human rights.Philosophy and Public Affairs, 32(4), 315-356.doi: 10.1111/j.1088-4963.2004.00017.x
44
Smith, M. (1998). Laclau and mouffe: The radical democratic imaginary. London: Routledge.
45
Stewarte, F., & Deneulin, S. (2002). AmartyaSen's contribution to development thinking. Studies in Comparative International Development, 37(2), 61-70. doi: 10.1007/BF02686262
46
چگونه به این مقاله استناد کنیم:
47
منوچهری، عباس؛ و نریمان، سعید (1396) ظرفیت نظری رهیافت قابلیت آمارتیا سن برای مقوله شهروندی. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 9(2)، 210-189. doi: 10.22035/isih.2017.2039.2561
48
HOW TO CITE THIS ARTICLE
49
Boochani, M.H., Sarrafi, M., Tavakolina, J., & Dashti, A. (2017). Manouchehri, A., & Nariman, S. (2017). The theoretical capacity of Amartya Sen’s capability approach for the concept of citizenship. Interdisciplinary Studies in the Humanities, 9(2), 189-210. doi: 10.22035/isih.2017.2039.2561
50
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل ساختاری حاکمیت ملی و مدیریت محلی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در پرتو رویکرد حکمروایی شایسته شهری
این مقاله به دنبال واکاوی این مسئله است که کدام اصول مربوط به روابط بین حاکمیت ملی و مدیریت محلی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با معیارهای رویکرد حکمروایی شایسته شهری مطابقت دارد. با خوانش قانون اساسی، تلاش شد که محتوای آن، بهعنوان اصلیترین منبع برنامهریزی در سطح ملی و ساختار مدیریت محلی، براساس معیارهای حکمروایی شایسته شهری بررسی شود. در بعد نظری، با بهکارگیری رویکرد حکمروایی شایسته و بررسی آن در پیوند با مقتضیات محلی ایران، چارچوب ارزیابی قانون اساسی بهدست آمد. شاخصهای انتخابشده، متشکل از هشت شاخص اصلی اثربخشی، تمرکززدایی و توجه به مقتضیاتمحلی، برابری و مساوات، حق مشارکت و شهروندمداری، پاکحسابی، جهتگیری توافقی، قانونمداری و مسئولیتپذیری هستند. این پژوهش از نوع پژوهشهای بنیادیـتوسعهای است که از روش تحلیل محتوا برای تفسیر کیفی محتوایِ قانون اساسی از طریق فرایندهای طبقهبندی نظاممند و رمزبندی استفاده کرده است. نتایج بهدستآمده نشان میدهد، در قانون اساسی به شاخصهای حکمروایی شایسته شهری در دو سطح ملی و محلی تأکید شده است و از میان شاخصهای یادشده، شاخصهای «حق مشارکت» و «مسئولیتپذیری» از بیشترین و «تمرکززدایی» و «قانونمداری» از کمترین میزان انطباق با قانون اساسی برخوردارند؛ بنابراین، رویکرد موردحمایت قانونگذار در زمان تدوین قانون اساسی، مبتنیبر جلب مشارکت شهروندان، مسئولیتپذیری، پاسخگویی ساختارهای دولتی به شوراها و تمرکززدایی از اداره امور کشور از طریق تشکیل شوراهای محلی بوده است. آنچه در قانون اساسی در مورد رابطه حاکمیت ملی و مدیریت محلی آمده است، منطبق بر معیارهای حکمروایی شایسته شهری است.
http://www.isih.ir/article_256_cd8330e769c20c3b916818279c3a6720.pdf
2017-03-21
211
236
10.22631/isih.2017.2301.2761
"حکمروایی شایسته شهری"
"حکومت ملی"
"مدیریت محلی"
"قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران"
محمدحسین
بوچانی
boochani10@yahoo.com
1
دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
مظفر
صرافی
sarrafi@sbu.ac.ir
2
دانشیار برنامهریزی و طراحی شهری و منطقهای، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
AUTHOR
جمیله
توکلی نیا
,j_tavakolinia@sbu.ac.ir
3
دانشیار جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
AUTHOR
علی
دشتی
darrood@gmail.com
4
استادیار حقوق، دانشکده حقوق،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران.
AUTHOR
آلمندینگر، فیلیپ (1389). نظریه برنامهریزی (مترجم: الهام بهیمن تیموری). تهران: نشر آذرخش.
1
اجلالی، پرویز؛ رفیعیان، مجتبی؛ و عسگری، علی (1391). نظریههای برنامهریزی دیدگاههای سنتی و جدید. تهران: نشر آگه.
2
بووارد، تونی؛ و لوفلر، الکه (1391). حکمروایی و مدیریت عمومی (مترجم: اشرف رحیمیان). تهران: نشر شهر.
3
دشتی، علی (1391). مدل مطلوب دموکراسی محلی در ایران در پرتو نظریه دموکراسی مشارکتی (رساله دکتری). دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
4
رضاییزاده، محمدجواد (1391).حقوق برنامهریزی شهری. تهران: نشر مجد.
5
زارعی، بهادر؛ و پوراحمد، احمد (1386). قلمرو جغرافیایی کشور و قانون اساسی ایران. فصلنامه پژوهشهای جغرافیایی، 39(9)، 72-59.
6
فریدمن، جان (1388). الگوی نااقلیدسی در برنامهریزی (مترجم: عارف اقوامی مقدم). در: اسکات کمپل، سوزانفاینشتاین، مجموعه مقالات نظریههای برنامهریزی شهری، تهران: انتشارت آذرخش.
7
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (1388). تدوین جهانگیر منصور. تهران: نشر دوران.
8
میدری، احمد؛ و خیرخواهان، جعفر (1383). حکمرانی خوب؛ بنیاد توسعه. تهران: مرکز پژوهشهای مجلس.
9
هاروی، دیوید (1395).از حق به شهر تا شهرهای شورشی (مترجم: خسرو کلانتری، و پرویز صداقت). تهران: انتشارات آگاه.
10
هاشمی، سید مناف؛ و بوچانی، محمدحسین (1391). الزامات تحول رابطه قوه مقننه و مجریه با مدیریتهای محلی در افق 1404 جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 4(3)، 119-89. doi: 10.7508/isih.2012.15.005
11
هاشمی، محمد (1383). قانون اساسی و حاکمیت مردم. نشریه حقوق اساسی، 2(3)، 333-325.
12
هیلیر، جین (1388). سایههای قدرت، حکایت دوراندیشی برنامهریزی کاربری اراضی (مترجم: کمال پولادی). تهران: نشر جامعه مهندسان مشاور ایران.
13
Hsiu-Fang, H., & Shannon S. E. (2005). Three approaches to qualitative content analysis. Journal of Qualitative Health Research, 15(9), 1277-1288. doi: 10.1177/1049732305276687
14
krippendorff, K. (2004). Content analysis an introduction to its methodology. Sage publication.
15
Mckinlay, P. (1999). Globalization, subsidiarity and enabling the governance. Community Government Forum Christchurch, 2 & 3.
16
Rakodi, C. (2001). Governance and civic engagement: Urban economies, poverty and civil society. Journal of International Development, 13(7), 985-988. doi: 10.1002/jid.821
17
Sadashiva, M. (2008). Effects of civil society on urban planning and governance in Meysore, India (Unpublished doctoral dissertation).Technical Faculty, University of Dortmund, Germany.
18
Salet, W., Thornley, A., & Kreukels, A. (Eds.). (2003). Metropolitangovernance and spatial planning: Comparative case studies of European city – regions. London and New York: Spon Press.
19
Savitch, H., & Vogel, K. (2000). A symposium: New regionalism and its policy agenda. Journal of State & Local Government Review, 32(3), 158-168.
20
Schwab, B., Kubler, D., & Walti, S. (2001). Urban policy, danish building and urban research and European urban. Paper Presented at the Conference Area-Based Initiatives in Contemporary, Copenhagen 17-19 May. Reterived from http://www.sbi.dk
21
Stone, P., Dunphy, D. C., Smith, M. S., & Ogilvie, D. N. (1966).The general inquirer: A computer approach to content analysis. Cambridge: M.I.T Press.
22
UN-HABITAT. (2004). The urban governance index: A tool of the quality of urban governance, Global Campaign on Urban Governance & Global Urban Observatory, Beirut.
23
چگونه به این مقاله استناد کنیم:
24
بوچانی، محمدحسین؛ صرافی، مظفر؛ توکلینیا، جمیله؛ و دشتی، علی (1396). تحلیل ساختاری حاکمیت ملی و مدیریت محلی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در پرتو رویکرد حکمروایی شایسته شهری. فصلنامه مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 9(2)، 236-211. doi: 10.22035/isih.2017.2301.2761
25
HOW TO CITE THIS ARTICLE
26
Boochani, M.H., Sarrafi, M., Tavakolina, J., & Dashti, A. (2017). Structural analysis of national government and local management in the Iranian constitution on the basis of good urban governance. Interdisciplinary Studies in the Humanities, 9(2), 211-236. doi: 10.22035/isih.2017.2301.2761
27