استادیار علوم سیاسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
چکیده
سینما از همان آغاز به‌مثابة موقعیتی برای تألیف و عرضة اندیشه ـ و از جمله اندیشة سیاسی ـ شناخته شده است و بسیاری از سینماگران مؤلف تلاش داشته‌اند با بهره‌گیری از امکاناتی که تصویر سینمایی در اختیار آنها قرار می‌دهد، مؤلفه‌های هنجارین سیاسی و سامان نیک اجتماعی را بازنمایی کنند. این تلفیق اندیشه و هنر البته صورت‌های گوناگونی به‌خود می‌گیرد و در بیان خویش نیازمند ظرف‌های متنوعی است. به‌عنوان مثال، روایت تاریخی در سینما می‌تواند به‌مثابة محلی برای عرضة اندیشه‌های انتقادی و هنجارین سیاسی در نظر گرفته شود. پژوهش حاضر به‌دنبال آن است که با بررسی گونه‌های مختلف بهره‌گیری از روایت تاریخی به‌منظور عرضة اندیشة سیاسی در سینمای ایران، موقعیت میان‌رشته‌ای سینما به‌مثابة تقاطع معرفت‌های تاریخی و اندیشه‌ورزانة سیاسی را مورد کاوش قرار دهد.
Cinema as the Interdisciplinary Conjuncture of Political Thought and History
چکیده [English]
From the dawn of its history, cinema has been considered as a phenomenon in which different thoughts, among them the political, could be addressed. Indeed, many film-makers have presented various aspects of political norms and the good order of society through movies. However, this combination of the idea and image has been addressed in different ways and among others, as seems, the historical narrative has the potentiality to convey critical and normal political ideas in cinema. Exploring different types of representing the political thought in cinematic historical narratives, the present study attempts to identify cinema’s interdisciplinary potential as a conjuncture for the disciplines of history and political thought.
کلیدواژه ها [English]
cinema, Political thought, historical narrative
مراجع
تهامی‌نژاد، محمد (1375). غربت آبرومندانه غریبی در غربت قاجار و غرب. در غلام حیدری (گردآورنده)، مجموعه مقالات معرفی و نقد فیلم‌های علی حاتمی (صص. 36-427)، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
حاتمی، علی (1376). مجموعه آثار علی حاتمی (2 جلد)، تهران: نشر مرکز.
دهقان، خسرو (1375). حاجی واشنگتن. در غلام حیدری (گردآورنده)، مجموعه مقالات معرفی و نقد فیلم‌های علی حاتمی (صص. 26-421)، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
کینگ، نورمن (1380). سینما / واقعیت: تاریخ و واقعیت (ناپلئون به روایت آبل گانس) (ترجمه: امید نیک‌فرجام)، فصلنامه فارابی، 41، 172-163.
منصوری، مسلم (1377). سینما و ادبیات: چهارده گفتگو. تهران: نشر علم.
منوچهری، عباس و علوی‌پور، سیدمحسن (1392). چارچوب نظری در مطالعه میان‌رشته‌ای؛ مطالعه موردی: کاربرد نظری اندیشه سیاسی در مطالعه سینما. فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، 5(3)، 75-53.
ناطقی، بهنام (1375). سردار ملی شوخی‌بردار نیست، در غلام حیدری (گردآورنده)، مجموعه مقالات معرفی و نقد فیلم‌های علی حاتمی (صص. 56-351)، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
Benjamin, W. (1999). The arcades project (H. Eiland & K. Mclaughlin, Trans.). In R. Tiedemann (Eds.). Cambridge: Belknap Press of Harvard U.P.
Chapman, J. (2005). Past and present: National identity and the British historical films.London: I.B. Tauris & Co Ltd.
Dabashi, H. (2001). Close up: Iranian cinema, past, present and future, London & New York: Verso Publication.
Deleuze, G. (1986). Cinema 1: The movement-image (H. Tomlinson & B. Habberjam, Trans.). London: Athlone.
Deleuze, G. (1989). Cinema 2: The time-image, (H. Tomlinson & R. Galeta Trans.). London: Athlone.
Deleuze, G. (1995). Negotiations: (1972-1990) (M. Joughin, Trans.). New York: Columbia University Press.
Marks, J. (1989). Gilles deleuze; Vitalism and multiplicity. London: Sterling, Virginia, Pluto Press.
Mazierska, E. (2011). European cinema and intertextuality: History, Memory and Politics. New York: Palgrave Macmillan.
Rosenstone, R. A. (1995). The historical film as real history. Film-Historia, Vol. V, No. 1.
White, H. (1988). Historiography and historiophoty. American Historical Review, Vol. 93.
ابتدای صفحه
