جمالی, حسین, ذوالفقاری, وحید. (1394). اقتصاد سیاسی توسعه و دموکراسی در برزیل (2011-1960). فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی, 7(4), 73-104.
حسین جمالی; وحید ذوالفقاری. "اقتصاد سیاسی توسعه و دموکراسی در برزیل (2011-1960)". فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی, 7, 4, 1394, 73-104.
جمالی, حسین, ذوالفقاری, وحید. (1394). 'اقتصاد سیاسی توسعه و دموکراسی در برزیل (2011-1960)', فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی, 7(4), pp. 73-104.
جمالی, حسین, ذوالفقاری, وحید. اقتصاد سیاسی توسعه و دموکراسی در برزیل (2011-1960). فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی, 1394; 7(4): 73-104.
اقتصاد سیاسی توسعه و دموکراسی در برزیل (2011-1960)
1دکترای علوم سیاسی و عضو هیأت علمی (بازنشسته) دانشگاه مازندران
2دانشجوی دکترای سیاست تطبیقی در دانشگاه مونیخ، آلمان.
چکیده
برزیل کنونی (در نخستین سال‌های دهه دوم قرن بیست‌و‌یکم)، به‌عنوان دهمین اقتصاد برتر جهان و دومین کشور جذب‌کنندة سرمایه خارجی و نیز به‌عنوان یکی از اعضای نسل سوم کشورهای تازه‌صنعتی‌شده (NICs)، در مسیر توسعه و پیشرفت قرار گرفته است. یکی از مسائل اساسی برزیل، نسبت بین توسعه اقتصادی و توسعه سیاسی، طی دهه‌های گذشته است. این نسبت، به‌ویژه، از دهه 1960 که نظامیان، قدرت سیاسی را با کودتا به‌دست گرفته و برای مدت محدودی، رشد اقتصادی را با عنوان «معجزه برزیلی» به‌وجود آوردند، اهمیت زیادی پیدا می‌کند. روند توسعة پرفرازونشیب برزیل، در جریان بحران بدهی‌ها در اواخر دهه 1970 و شکل‌گیری حکومت انتخابی و دموکراتیک در نیمه دهه 1980، به‌همراه رشد و توسعه نسبتاً پایدار در دو دهه 1990 و 2000، نسبت بین دو عرصه توسعه سیاسی و اقتصادی را در این کشور دوچندان و قابل‌تأمل می‌کند. هدف اصلی این مقاله، بررسی تحلیلی و تاریخی این روندها و نسبت‌سنجی‌ها است. ایده اصلی مقاله این است که روند رشد و توسعه اقتصادی برزیل، بدون بهبود و پیشرفت نسبی توسعه سیاسی، به‌شدت شکننده، ناپایدار و نامتوازن بوده و با برقراری توازن نسبی توسعه‌ای بین حوزه اقتصاد و عرصه سیاست، شاهد رشد و ثبات نسبتاً پایدار و مداوم هر دو قلمرو خواهیم بود.
تازه های تحقیق
1. با برقراری توازن نسبی توسعه‌ای بین حوزه اقتصاد و عرصه سیاست، رشد و ثبات نسبتاً پایدار و مداوم هر دو قلمرو در برزیل اتفاق افتاد.
2. براساس تجربه برزیل، رشد و توسعه اقتصادی، در پرتو نظام و نهادهای دموکراتیک، دارای ماندگاری و پایداری قابل‌قبول‌تری است.
3. فراهم کردن بسترهای مساعد برای سرمایه گذاری خارجی و ادغام در اقتصاد جهانی، مهم‌ترین تغییر سیاست‌گذاری در برزیل برای نیل به توسعه پایدار بود.
آشوری، داریوش (1389). دانشنامه سیاسی. تهران: انتشارات مروارید. ایوانز، پیتر (1382). توسعه یا چپاول: نقش دولت در تحول صنعتی (مترجم: عباس زندیباف و عباس مخبر). تهران: طرح نو. بورنهام، پیتر و دیگران (1388). روش‌های پژوهش در سیاست (مترجم: سیدمحمد کمال سروریان). تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی. پوپویچ، مالک و پیه رو، سرجیو (1380). چالش‌های پیش روی تثبیت دموکراسی در کشورهای آمریکای لاتین (مترجم: ف.م.هاشمی)، مجله چیستا. (179-178)، 667-655. خبرگزاری ایرنا (11/8/1389). روسف و آغاز عصری تازه در برزیل. باشگاه اندیشه. صفحه یا آدرس اینترنتی http://www.bashgah.net/fa/content/show/49054 راشدی اشرفی، علیرضا (1366). بررسی سهم کشورها در صادرات جهانی دهه 1970-1960. مجله اطلاعات سیاسی _ اقتصادی، 7، 14-9. روشا، گیزا ماریا (1383). وابستگی جدید در برزیل (مترجم: کامران طارمی). مجله بررسی‌های بازرگانی. (10)، 43-28. سن، آمارتیا (1389). توسعه یعنی آزادی (مترجم: محمدسعید نوری نائینی). تهران: نشر نی. سیدامامی، کاووس (1390). پژوهش در علوم سیاسی؛ رویکردهای اثبات‌گرا، تفسیری و انتقادی. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی و دانشگاه امام صادق. لفت‌ویچ، آدریان (1384). سیاست و توسعه در جهان سوم (مترجم: علیرضا خسروی و مهدی میرمحمدی). تهران: ابرار معاصر تهران. لفت‌ویچ، آدریان (1385). دموکراسی و توسعه (مترجم: احمد علیقلیان و افشین خاکباز)، تهران: طرح نو. لفت‌ویچ، آدریان (1385). دولت‌های توسعه‌گر: پیرامون اهمیت سیاست در توسعه (مترجم: جواد افشارکهن). مشهد: مرندیز، نی‌نگار. لیپست، سیمور مارتین (1387). دایرةالمعارف دموکراسی (مترجم: گروه مترجمان). تهران: انتشارات وزارت امور خارجه. مک لین، ایان (1381). فرهنگ علوم سیاسی آکسفورد (مترجم: حمید احمدی). تهران: نشر میزان. منوچهری، عباس (1390). رهیافت و روش در علوم سیاسی (به اهتمام). تهران: سمت. هانتینگتون، ساموئل (1388). موج سوم دموکراسی در پایان سده 20 (مترجم: احمد شهسا). تهران: انتشارات روزنه.
Armijo, L.E. & Kearney, C.A (2008). Does democratization alter the policy process? trade policy making in Brazil. Democratization, 15 (5), 991-1017. doi: 10.1080/13510340802362570
Beltran, Virigilio R. (1987). Political transition in argentina: 1982 to 1985. Armed Forces and Society, (13). 214-216.
De Freitas Barbosa, A., Narciso, T., & Biancalana, M. (2009). Brazil in Africa: another emerging power in the continent?. Politikon, 36 (1). 59-86.
Diamond, L. (2008). Democracy in retreat. Foreign Affairs, 87(2), 37.
Gonzalez, L. (2008). Political power, fiscal crises, and decentralization in Latin America: federal countries in comparative perspective. Publius: The Journal of Federalism, 38 (2), 211-247.
Griesse, M. A (2007). The geographic, political and economic context for corporate responsibility in Brazil. Journal of Business Ethics, 73(1), 21-37.
Houtzager, P. P. (2001). Collective action and political authority: Rural workers, church, and state in Brazil. Theory and Society, 30(1), 1-45. doi: 10.1023/A:1011076016977.
International and Regional Institutions (2012). Retrieved from www.international and regional unions.com/net.
Koelble, T. A., & LiPuma, E. (2006). The effects of circulatory capitalism on democratization: Observations from South Africa and Brazil. Democratization, 13(4), 605-631. doi: 10.1080/13510340600791913
Montero, A. P. (2009). Brazilian politics: reforming of a democratic state in changing world. Cambridge: Polity Press.
Posner, P. (2003). Local democracy and popular participation: Chile and Brazil in comparative perspective. Democratization, 10(3), 39-67. doi: 10.1080/13510340312331293927
Rabelo, F. M., & Vasconcelos, F. C. (2002). Corporate governance in Brazil. Journal of Business Ethics, 37(3), 321-335. doi: 10.1023/A:1015249300794
Ravallion, M. (2011). A comparative perspective on poverty reduction in Brazil, China, and India. The World Bank Research Observer Advance Access, 26(1), 71–104.
Reich, G. (2007). Constitutional coordination in unstable party systems: the Brazilian constitution of 1988. Constitutional Political Economy, 18(3), 177-197. doi: 10.1007/s10602-007-9020-6
Samuels, D., & Abrucio, F. L. (2000). Federalism and democratic transitions: The “new” politics of the governors in Brazil. Publius: The Journal of Federalism, 30(2), 43-61.
Tafel, H. L. (2011). Regime change and the federal gamble: negotiating federal institutions in Brazil, Russia, South Africa and Spain. Publius: The Journal of Federalism, 41(2): 527-285. doi: 10.1093/publius/pjq015
Tavolaro, S. B. F. (2008). Neither traditional nor fully modern: two classic sociological approaches on contemporary Brazil. International Journal of Politics, Culture, and Society, 19(3), 109-128. doi: 10.1007/s10767-008-9025-9
Taylor, I. (2009). The south will rise again? new alliances and global governance: the India-Brazil-South Africa dialogue forum. Routledge, 36(1), 45-58. doi: 10.1080/02589340903155393
World Bank (2010). World development indicators database. Retrieved from http://databank.worldbank.org/data/databases.aspx
world Bank (2012). Brazil economic statistics and indicators. Beta version of Economy Watch, Com’s Econ Stats Database. Retrieved from http://www.economywatch.com/economic-statistics/country/Brazil/
ابتدای صفحه
