نوع مقاله : مقاله علمی ـ پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار مدیریت ورزشی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران.
2 استادیار مدیریت ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
3 دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران.
4 دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه آزادواحد آمل، مازندران، ایران.
چکیده
مشارکت در فعالیت‌های بدنی و در پیش گرفتن سبک زندگی فعال، تا حد زیادی به ماهیت ارتباطات اجتماعی و درونی کردن تجارب دیگران به‌خصوص افراد مهم بستگی دارد. از این‌رو هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین برخی از عوامل جامعهپذیری ورزشکاران جوان شهر رشت با رشد مشارکت ورزشی آنان از منظر جامعه‌شناختی و تربیت‌بدنی بوده است. پژوهش حاصر از نوع توصیفی _ پیمایشی و جامعه آماری شامل تمامی جوانان و نوجوانان ورزشکار15 تا 29 ساله شهر رشت است(55807 نفر).نمونه آماری، تعداد400 نفربودند که به صورت نمونه‌گیری طبقه‌ای (انتخاب رشته‌های ورزشی فعال) و تصادفی (انتخاب باشگاه‌های هر رشته و ورزشکاران) به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه محقق ساخته‌ای بود که روایی آن با استفاده از نظر 10 نفر از اساتید تربیت‌بدنی دانشگاه گیلان تأیید شد و پایایی آن با روش ضریب آلفای کرون‌باخ، 88/0 به‌دست آمد. از آمار توصیفی، آزمون‌های کولموگروف _ اسمیرنوف و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. یافته‌های تحقیق نشان داد کلیه ابعاد جامعهپذیری با توسعه مشارکت ورزشی رابطه مثبت و معنی‌داری دارند. مدل نهایی نتایج نشان داد وزن رگرسیونی سه عامل میزان ورزشی بودن اعضای خانواده، حمایت اعضای خانواده از ورزش کردن و اهمیت دادن مدرسه و معلمان به ورزش، به ترتیب برابر با 89/0، 80/0 و 62/0 است که بیشترین ضریب تأثیر را داشتند. با توجه به‌نتایج تحقیق به‌نظر می‌رسد حمایت‌های خانواده چه به‌صورت کلامی و یا مشارکت خود والدین در فعالیت‌های جسمانی، اثر مهمی در مشارکت ورزشی فرزندان داشته است.
تازه های تحقیق
کلیه ابعاد جامعهپذیری با توسعه مشارکت ورزشی رابطه مثبت و معنی‌داری داشتند.
در بین ابعاد جامعه پذیری، وزن رگرسیونی سه عامل میزان ورزشی بودن اعضای خانواده، حمایت اعضای خانواده از ورزش و اهمیت دادن مدرسه و معلمان به ورزش، به ترتیب با 89/0، 80/0 و 62/0، بیشترین ضریب تأثیر را داشتند.
رسانه ها با کمترین وزن رگرسیونی، اثرگذاری کمی در توسعه مشارکت ورزشی جوانان داشتند
کلیدواژه‌ها
موضوعات
احمدپور ارده‌جانی، مژگان؛ فلاحتی، لیلا (1391). مطالعه میان‌رشته‌ای: رابطه جو سازمانی (باز و بسته) مدارس بر وضعیت سلامت روان و شخصیت هنرآموزان هنرستان‌ها. فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، (4)4، 162-145. http://dx.doi.org/10.7508/isih.2012.16.006
پارسامهر، مهربان (1389). نقش عوامل جامعهپذیری بر مشارکت دختران در فعالیت‌های ورزشی با تأکید بر نقش دوستان. فصلنامه تعلیم و تربیت، 104، 156-139.
شمسی، عبدالحمید؛ سلطان‌حسینی، محمد؛ روحانی، میثم (1394). تبیین نقش عوامل جامعهپذیری در توسعه مشارکت ورزشی جوانان: مطالعه موردی: شهر اصفهان. مطالعات مدیریت ورزشی، 28، 88 -71.
صداقت‌زادگان، شهناز (1384). جامعهپذیری از طریق ورزش. المپیک، (32)4، 71 -61.
فتحی، سروش (1388).تببین جامعه‌شناختی مشارکت ورزشی دانشجویان. پژوهش نامه علوم اجتماعی، (4)3، 173-145.
وحیدا، فریدون؛ عریضی، فروغ؛ پارسامهر، مهربان (1385). بررسی تأثیر حمایت اجتماعی بر مشارکت زنان در فعالیت‌های ورزشی: مطالعه موردی زنان استان مازندران. فصلنامه علوم حرکتی و ورزش، 7، 62-53.
هاشمی، سیدضیاء؛ مرادی، رامین (1389). بررسی نقش خانواده در جامعهپذیری ورزشی. مجله جامعه‌شناسی ایران، 11(4)، 168-143.
هژبری، کاظم؛ رمضانی‌نژاد، رحیم؛ همتی‌نژاد، مهرعلی (1392). بررسی اولویت درس تربیت بدنی در میان سایر دروس مقطع راهنمایی. دوفصلنامه مدیریت و توسعه ورزش، (3)2، 89-73.
Beamon, K. K. (2010). Are sports overemphasized in the socialization process of African American males? A qualitative analysis of former collegiate athletes’perception of sport socialization. Journal of Black Studies, 41(2), 281-300. http://dx.doi.org/10.1177/0021934709340873
Dolman, J., Lewis, N. (2010). The impact of socioeconomic position on sport participation among South Australian youth. Journal of Science and Medicine in Sport, 13(3), 318-322. http://dx.doi.org/10.1016/j.jsams.2009.04.007
Fredricks, J. A., & Eccles, J. S. (2005). Family socialization,gender, and sport motivation and involvement. Journal of Sport & Exercise Psychology, 27(1), 3-31. http://dx.doi.org/10.1123/jsep.27.1.3
Kurc, A. R., Leatherdale, S. T. (2009). The effect of social support and school and community-based sports on youth physical activity. Canadian Journal of Public Health / Revue Canadienne de Santé Publique, 100(1), 60- 64.
Maturo, C. C., & Cunningham, S. A. (2013). Influence of Friends on Children’s Physical Activity: A Review. American Journal of Public Health, 103, 7, 23- 38. http://dx.doi.org/10.2105/AJPH.2013.301366
Messner, M. A., Darnell, H., & Michele, D. (1999). Boys to men: Sports media messages about masculinity. Oakland, Calif: Children Now.
Sanz-Arazuri, E., Ponce-de-Leon, E., Valdemoros, S.E., & Maria, A., (2012). Parental predictors of physical inactivity in Spanish adolescents. Journal of Sports Science & Medicine, 11(1), 95-101.
Warkins, J. L., & Shinew, K. J. (2006). The socialization process for women withdisabilities: The impact of agents on the introduction to an elite sport. Journal of Leisure Research, 38(3): 421- 444.
Yao, C., & Rhodes, R., (2015). Parental correlates in child and adolescent physical activity: a meta-analysis, International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity, 12(10): 1- 38. http://dx.doi.org/10.1186/s12966-015-0163-y
)