1استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
2دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده
تحولاتی که معماری غرب در زمینه انواع بنا، نماهای بیرونی و درونی، تزئینات و پرداخت، فضاهای عمومی و خصوصی، مصالح، و... از دوران باستان تا پایان قرن بیستم به خود دیده است، بیانگر نقش بی‌بدیل سیاست و اندیشه‌های سیاسی در این تغییرات و پویایی‌ها است. بر این مبنا می‌توان تأثیرهای سیاست را در سطوح گوناگون، ازجمله در استفاده ابزاری صاحبان قدرت سیاسی، اقتصادی، و مذهبی از معماری به‌منظور بیان و نمایش قدرت خود از طریق ساختن بناهای شاخصی همچون قصر، معبد، طاق نصرت، و کلیسا مشاهده کرد. همچنین ظهور شکل‌های جدید فضای عمومی، پیدایش ساختمان‌هایی برای عرضه‌های همگانی مانند نمایشگاه و موزه و تفکیک فضاهای عمومی و خصوصی، ارمغان عصر روشنگری و انسان‌گرایی، آزادی‌خواهی و البته سرمایه‌داری بوده‌اند. به‌سبب مداخله مستقیم دولت در عرصه ساخت‌و‌ساز درنتیجة خسارت‌های ناشی از جنگ‌های جهانی نیمه اول قرن بیستم، بر کارکرد بناها به‌عنوان ظرف مکانی و محل وقوع زندگی مدرن، تأکید بیشتری شده است و سبک معماری یکسانی در راستای تحقق یک هویت فراگیر بین‌المللی تجویز شد. درنهایت با فروپاشی فراروایت مدرنیسم و ظهور پست‌مدرنیسم، تکثرگرایی، مرکزیت‌زدایی، بی‌نهایتی معنا، نفی سلسله‌مراتب و انعطاف‌پذیری در معماری اواخر قرن بیستم، قابل‌مشاهده و بررسی است. بر این اساس، این مقاله سعی دارد در چارچوب مطالعات میان‌رشته‌ای، رابطه بین سیاست و معماری را بررسی کند.
Architecture Reading from the Political Thoughts' Perspective
چکیده [English]
Upheavals which occurred in western architecture in terms of different buildings, external and internal facades, decorations and garnitures, public and private spaces, materialfrom the ancient until the end of the 20th century, represent the undeniable role of politics and political thoughts in these upheavals and dynamics. Accordingly, the effects of politics can be observed at different levels including the instrumental use of owners of political, economic, and religious power from architecture for expressing and representing their own power via constructing outstanding buildings such as palaces, temples, triumphal arches, and churches. In addition, the advent of new forms of public spaces, the appearance of buildings for public offerings such as exhibitions and museums and the separation of public and private spaces have been offerings of enlightenment and humanism, liberalism, and capitalism. Due to the direct intervention of governments in the domain construction because of damages caused by wars of the first half of the 20th century, more emphasis have been put on the function of buildings as spaces and places of occurring modern life and homogenous architectural style was prescribed for realizing a comprehensive international identity. At last, with the collapse of metanarrative of modernism and rise of postmodernism, pluralism, decentralization, infinity of senses, the rejection of hierarchy and flexibility in architecture of the late 20th century can be observed and investigated. Therefore, the present study is to investigate the relationship between politics and architecture in the framework of interdisciplinary studies.
نساج، حمید؛ و سلطانی، محبوبه (1396). خوانش معماری از دیدگاه اندیشه‌های سیاسی، فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، 9(2)، 84-57. doi: 10.22035/isih.2017.251
HOW TO CITE THIS ARTICLE
Nassaj, H., & Soltani, M. (2017). Architecture reading from the political thoughts’ perspective. Journal of Interdisciplinary Studies in the Humanities, 9(2), 57-84. doi: 10.22035/isih.2017.251
ابتدای صفحه
