نوع مقاله: مقاله علمی ـ پژوهشی

نویسندگان

• محسن طاهری دمنه ¹
• زهرا حیدری دارانی ²

¹ استادیار گروه مهندسی راهبرد دانش و فناوری، دانشکده علوم و فناوری های نوین، دانشگاه اصفهان

² دانشجوی کارشناسی ارشد آینده پژوهی دانشگاه اصفهان

چکیده

جدای از آن‌که ساحت میان‌رشته‌ای چه از نظر مفهوم‌پردازی و چه از نظر کاربرد هنوز در میانة راه است، بیشتر مطالعات در این زمینه بر سوژة دانشگاه متمرکز بوده و به لزوم ایجاد جریان میان‌رشته‌ای در دانشگاه توجه نشان داده‌اند. با وجود این، تجربة زیست دانشگاهی نشان می‌دهد که انسان دانشگاهی که مهارت میان‌رشته‌ای را پیش از دانشگاه نیاموخته است در فهم و کاربری میان‌رشتگی در دانشگاه نیز ضعیف عمل می‌کند. از این منظر فارغ از مفهوم «رشته» که یادآور فعالیتی تخصصی در دانشگاه است، واژة «میان‌رشته‌ای» مبیّن مجموعه‌ای از مهارت‌های زیست در آینده‌ است که باید از نخستین مراحل آموزش‌پذیری انسان در سبد آموزش او قرار گیرد. این مقاله، کوششی نظرورزانه و تحلیلی ‌استنباطی برای بسط جایگاه میان‌رشته‌ای در آموزش‌های پیشادانشگاهی است که در آن ابتدا امکان‌پذیری و ضرورت این جایگاه بررسی و سپس برخی از راه‌کارهای عملی برای نیل به این مقصود تشریح می‌شود تا تصویری از آیندة مدرسه شکل بگیرد. این تکه‌چسبانی یک تصویر از مدارس آینده است که در آن انسان میان‌رشته‌ای برای زیست در محیطی پیچیده، مهارت‌هایی چون سازگاری، کار گروهی، خلاقیت، تفکر انتقادی و حل مسئله را به‌دست می‌آورد.

کلیدواژه‌ها

• میان‌رشتگی
• یادگیری پدیده محور
• آموزش‌های پیشادانشگاهی
• انسان میان رشته‌ای
• مهارت‌های آینده گرا

موضوعات

• میان رشته‌ای