نوع مقاله : مقاله علمی ـ پژوهشی
نویسندگان
1 گروه علم اطلاعات و دانش شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
2 دانشیار، گروه علم اطلاعات و دانش شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
3 کارشناس ارشد علم‌سنجی، گروه علم اطلاعات و دانش شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
چکیده
پژوهش حاضر به بررسی دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه تبریز نسبت به اثرگذاری اجتماعی پژوهش‌های‌شان می پردازد. این پژوهش با روش پیمایشی انجام گرفته است. جامعه پژوهش اعضای هیات علمی دانشگاه تبریز بودند که 20 درصد از آنها با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبتی به عنوان نمونه انتخاب شدند. به این ترتیب تعداد 153 نفر از کل اعضای هیأت علمی دانشگاه تبریز در تکمیل پرسشنامه پژوهش حاضر شرکت داشتند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد میانگین خودارزیابی اعضای هیأت علمی مشارکت‌کننده در پژوهش نسبت به اثرگذاری اجتماعی پژوهش‌های‌شان برابر با 72/8 بوده و میانگین جامعة پژوهش با اطمینان 95 درصد در حد فاصل 29/8 و 15/9 قرار دارد که با توجه به دامنه نمرات قابل حصول در حد متوسط قرار دارد. بین خودارزیابی گروه‌های مختلف آموزشی نسبت به اثرگذاری اجتماعی پژوهش‌های‌شان تفاوت معناداری وجود دارد. اعضای هیأت علمی دانشگاه تبریز حوزه‌های بالقوه‌ای که می‌توانند از پژوهش‌های آنها بهره‌مند شوند را به ترتیب «صنعت»، «محیط زیست»، «آموزش»، «خط‌مشی و سیاست-گذاری» و «کشاورزی» بیان کرده‌اند. همچنین، نتایج نشان داد هر چه «تعداد طرح‌های برون‌دانشگاهی» و «ارتباط کاری اعضای هیات علمی با سازمان‌های خارج از دانشگاه تبریز» بیشتر باشد، میزان خودارزیابی آنها نسبت به اثرگذاری اجتماعی پژوهش‌های‌شان نیز بیشتر است. برمبنای نتایج پژوهش حاضر، تشویق اعضای هیات علمی به انجام طرح‌های برون‌دانشگاهی و داشتن ارتباط کاری با سازمان‌های خارج از دانشگاه می‌تواند ارزیابی اعضای هیات علمی نسبت به اثرگذاری اجتماعی پژوهش‌های‌شان را بیشتر کرده، و با درگیر ساختن آنها با مسائل و موضوعات واقعی جامعه به افزایش اثرگذاری اجتماعی پژوهش‌های دانشگاهی منجر شود.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)