محمد یمنی دوزی سرخابی
چکیده
امروزه برنامهریزی دانشگاهی با توجه به پیچیدگی موقعیتهای دانشگاهی با بحران مواجه است؛ بطوریکه رویکرد خطی در برنامهریزی دانشگاهی نمیتواند به درک و اصلاح سیستمهای دانشگاهی کمک کند. رویکرد اقتباس از کشورهای صنعتی پیشرفته، بر اساس شاخصهای از قبل تعریف شده و برخاسته از موقعیتهای خاص آنها، سبب به حاشیه رانده شدن وضعیت خاص و ...
بیشتر
امروزه برنامهریزی دانشگاهی با توجه به پیچیدگی موقعیتهای دانشگاهی با بحران مواجه است؛ بطوریکه رویکرد خطی در برنامهریزی دانشگاهی نمیتواند به درک و اصلاح سیستمهای دانشگاهی کمک کند. رویکرد اقتباس از کشورهای صنعتی پیشرفته، بر اساس شاخصهای از قبل تعریف شده و برخاسته از موقعیتهای خاص آنها، سبب به حاشیه رانده شدن وضعیت خاص و بی همتای دانشگاهها در غالب کشورهای «در حال توسعه» شده است. آنچه اهمیت مییابد تفکر برنامهریزی توسعه دانشگاهی در این کشورها است که پویایی ارتباط گذشته، حال و آینده موقعیتهای دانشگاهی را مورد توجه قرار میدهد: اگر تا دهه 80 میلادی مفهوم «برنامهریزی استراتژیک» در حوزه آموزش عالی استفاده متداول داشت (مفهومی که از بخش صنعت وارد آن شده بود) اینک بر بعد خلاق تفکر برنامهریزی در سیستمهای دانشگاهی تاکید میگردد .در نوشتار حاضر، با تامل بر پیچیدگی سیستمهای دانشگاهی و نقد رویکرد خطی برنامهریزی در آموزش عالی و دانشگاهها، برنامهریزی توسعه دانشگاهی به مثابه تفکر، خلاقیت در حوزه میانرشتهای بررسی میگردد.