نوع مقاله : مقاله علمی ـ پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار معماری، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2 پژوهشگر دوره دکتری معماری، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3 استاد معماری، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده
تاریخِ فرهنگی رویکردی میانرشتهای در تاریخنگاری است که تلاش میکند دو حوزهٔ اصلی علوم انسانی، یعنی تاریخ و فرهنگ، را در تعامل با یکدیگر بهکار گیرد. بهطورکلی، منابع فارسی موجود در حوزهٔ تاریخ فرهنگی را میتوان در دو دستهٔ کلی دستهبندی کرد: الف) شناخت تاریخ فرهنگی شامل تاریخچه، تعریف، مبانی نظری، نظریهها و نظریهپردازان، معرفی آثار شاخص، طرح موضوعات و مسائل اصلی و تحلیل و نقد آنها؛ ب) اِعمال تاریخ فرهنگی شامل شناخت منابع، موضوعات، روشها و رویکردها و ارائهٔ راهکارها. در این مقاله با بررسی منابع فارسی موجود به نقد سِیر مطالعات انجامشده در حوزهٔ تاریخ فرهنگی در ایران پرداختهشده و با توجه به کاستیهای پژوهشهای موجود، راهکارهایی بهمنظور نظامبخشی به پژوهشهای آتی جهت شناخت عمیقتر و رشد و شکوفایی این جریان و بهرهگیری از آن در تاریخنگاری ایران، ارائه شده است. دادهها نشان میدهد که پراکندگی زمانی و ناپیوستگی موضوعیِ در انتشار منابع به چشم میخورد و همچنین در این حوزهٔ دانش، مبانی نظری، نظریهپردازان و منتقدان، روشها و مصادیق آن بهطور کامل معرفی نشده و جای خالی نقدها و تحلیلها بهوضوح مشهود است. نتایج (راهکارهای) ارائهشده عبارتاند از: ۱) تعریف سِیر مطالعاتی؛ ۲) تعیین اولویتهای ترجمه؛ ۳) نقدوتحلیل موضوعات تاریخ فرهنگی؛ ۴) تلاش برای ایجاد سنت ایرانیِ تاریخ فرهنگی با بهرهگیری از نظریههای درونفرهنگی؛ ۵) توجه به شاخصهای اصلی تاریخ فرهنگی و پایبندی به آن، پرهیز از خّلطِ مباحث.
کلیدواژهها
موضوعات
ارسال نظر در مورد این مقاله