نوع مقاله : مقاله علمی ـ پژوهشی
نویسنده
پژوهشگر، تهران، ایران
چکیده
وابستگی متقابل ناشی از جهانی شدن و بحران‌های مشترک، همکاری اندیشمندان در رشته‍های علمی مختلف را به منظور مواجهه با مسائل پیشِ رو، اجتناب‌ناپذیر کرده است. آنچه بدیهی است، سنگ بنای اولیه تعاملات افراد و مدیریت شرایط پیچیده کنونی، نیازمند ایجاد فضایی مبتنی بر دوستی و آرامش است. از اینروست که در دهه‌های اخیر، شکل‌دهی و ترویج فرهنگ صلح، به دغدغه پژوهشگران تبدیل شده است. اعتقاد بر این است صلح ضمن به ارمغان آوردن آرامش، ثبات و امنیت، به تحقق توسعه پایدار یاری می‌‌رساند. صلح به‌عنوان موضوعی میانرشتهای، در شاخه‌های مختلف علم معنا می‌‌یابد و بنابراین هریک از دریچه خاصی، اهمیت و نحوه ترویج آن را مورد مطالعه قرار داده‍اند. در این مقاله، دانش و آگاهی به‌عنوان مفهوم محوری در شکل‌گیری بینش، نگرش و رفتار صلح‍آمیز تلقی شده و در این راستا نقش دانشگاه ـ به‌عنوان عالی‌ترین نهاد آموزشی بعد از دوران متوسطه ـ در ترویج فرهنگ صلح مورد بررسی قرار گرفته است. در قالب روش کیفی و مصاحبه‌نیمه‍ساختاریافته با صاحب‌نظران حوزه صلح و آموزش، و در راستای پاسخ‌گویی به این سؤال که چگونه دانشگاه‌ها می‌‌توانند در ترویج فرهنگ صلح نقش‌آفرین باشند؟ این فرضیه مورد آزمون قرار گرفت: «دانشگاه در چارچوب کارکردهای آموزشی، پژوهشی و خدمات اجتماعی و همچنین نقش‌آفرینی در نهاد دیپلماسی می‌‌تواند به ترویج فرهنگ صلح یاری رساند». با توجه به یافته‌های حاصل از مطالعات نظری و بررسی‍های میدانی، الگوی دانشگاه پایدار به عنوان الگوی مطلوب دانشگاه فعال در مسیر صلح معرفی شده است؛ دانشگاهی که پایداری در ساختار آموزشی، پژوهشی و خدماتی‌اش نهادینه شده باشد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)
ارسال نظر در مورد این مقاله